Uw keuze in twijfel trekken

Herfst 2020/ Diane Helfrich

            Je geeft nu al een tijdje thuisonderwijs en je loopt tegen een muur aan. Je vraagt je af: “Heb ik het juiste gedaan? Vernietig ik het leven van mijn kind? Kan ik dit echt op lange termijn doen? Waarom ben ik niet zo ver met lessen als ik had verwacht? Waarom heb ik dat curriculum gekocht dat ik nu niet eens leuk vind? U stelt dezelfde vragen en doet dezelfde ontdekkingen die wij allemaal hebben gedaan. Op een bepaald moment tijdens de reis neemt de onzekerheid toe en kunnen we de voortgang niet zien, of komt wat we zien niet overeen met wat we hadden gepland. Sommigen van ons (zoals ik) vroegen zich jaarlijks af of we de juiste keuze hadden gemaakt. Maar God kende mijn frustratie en gaf me een teken dat mijn kinderen in Zijn handen waren en dat alles goed ging.

            In tegenstelling tot jou heb ik nu de luxe om door de achteruitkijkspiegel naar onze school te kijken. Mijn kinderen zijn nu achtentwintig en vierentwintig jaar oud, en ze zijn goed op weg om volwassen te worden. Wij hebben de loterij gewonnen. Ze hebben allebei uitgeblonken op de universiteit en daarbuiten - ver boven mijn verwachtingen, en ik ben een type-A-persoon met hoge verwachtingen! Dus wat zie ik als ik terugkijk?

            Ik begon, zoals velen doen, met alle vakken op een rij, een planner in de hand, een vlag aan de muur en een plek waar we onze school zouden volgen. We waren op met een gebed en de toezegging was om 8.00 uur. Ik hoopte halverwege de middag klaar te zijn met mijn tweedeklasser die we van de openbare school hadden gehaald. Mijn goedbedoelde structuur duurde ongeveer twee tot drie maanden en toen begon het beetje bij beetje uit elkaar te vallen. Ik weet zeker dat de meesten van jullie veel meer zelfdiscipline hebben dan ik, dus je zult deze problemen niet hebben! Oeps! We hebben uitgeslapen en zijn niet op tijd begonnen. We hebben vandaag niet alle vakken afgemaakt omdat we zo enthousiast waren over het maken van een kleimodel van de aarde met meerdere kleurlagen, erin snijden en leren over de korst, de mantel... een uur later.... Als we om 14.30 uur klaar willen zijn, moeten we wiskunde vandaag overslaan. De tijd gaat verder. Wiskunde is niet mijn favoriete vak, dus het is een gemakkelijke "drop" voor vandaag als we geen tijd hebben. Het is april en de stranden zijn geweldig. Laten we stoppen met waar we mee bezig zijn en een stranddag nemen! Hoera! Nu zijn we bijna mei, en we zijn pas halverwege! Wat zal ik doen? We openden ons geschiedeniscurriculum en deden de eerste paar lessen, hadden er niet echt een klik mee, dus gingen we niet verder. Ik maak geen gedetailleerde plannen meer. Ik ben een mislukking!

            Wat als ik herformuleer en kijk naar wat we deed bereiken? Afgezien van dat model van de aarde, leerden we over hoe vliegtuigen vliegen, deden we onderzoek en tekenden we een levensgrote blauwe vinvis in onze straat met stoepkrijt (en deden we een heleboel andere wetenschappelijke dingen), leerden we wiskunde met de tafels van vermenigvuldiging en negatieve getallen, gingen naar tonnen musea, leerden de namen van staten en hoofdsteden, en we lazen boeken en boeken en boeken en boeken. We leerden over getijdenpoelen op het strand en brachten heremietkreeften mee naar huis om te bestuderen. We sloten ons aan bij een lokale coöperatie en sprongen met twee voeten (Hah!) in voor een klas over verkiezingen voor elementaire kinderen die een semester lang om de woensdag bijeenkwam. Ik ben alleen maar aan het krabben, maar hoe dan ook, we hadden een redelijk goed jaar. Leren werd een levensstijl van het volgen van interesses en enthousiast worden over het leren van nieuwe dingen.

            Sommige jaren deden we vooral onderzoek voor wetenschapsbeurzen. Maar het omvatte onderzoek, wetenschap, wiskunde, schrijven, kunst en spreken in het openbaar. Andere jaren gaven we lessen in onze coöperatie met dingen die we wilden leren: Geschiedenis door de ogen van uitvindingen (een studie die we hebben gemaakt over hoe uitvindingen de wereldgeschiedenis hebben veranderd) weet je hoeveel en waarom de uitvinding van het doorspoeltoilet in Engeland invloed gehad op de geschiedenis?), of de filosofieklas waar we twaalf volledige werken lazen, beginnend bij Sophocles en oplopend tot Hofstadter. Het was rijk. Het was fascinerend. Het was wat we grotendeels wilden dekken. We hebben geleerd hoe te leren. Ik studeerde geen filosofie op de universiteit - ik had daar nooit iets van gestudeerd. Ik wist niets van vortexfysica toen het project van de wetenschapsbeurs begon met het idee om een stankpistool te bouwen om slechte geuren uit te zenden. We leerden samen, we leerden diepgaand en we leerden goed. Waren we volmaakt? Verre van dat!

            Achteraf zie ik dat het er eigenlijk niet toe deed Wat we leerden. Het deed er toe dat we van leren hielden en coole dingen leerden die we ons nu voor altijd zullen herinneren. Ja, we moesten voldoen aan de toelatingscriteria voor de universiteit, maar we deden het op onze manier. Het deed er niet toe dat mijn best bedachte plannen vroeg in de wedstrijd in duigen vielen. Het deed er toe dat ik bereid was om met de kinderen erin te springen en het deksel eraf te halen zodat ze konden zweven. Hoe je je school ook structureert, het zal in de loop van de tijd zeker veranderen. De verandering is oké. Uw keuze is solide. Je leert hoe je gezin werkt en je brengt je waarden bij. Uiteindelijk zijn het jouw waarden die de student maken. Ze zullen naar je model staan. God leidt hen, en jij mag helpen hun gaven en passies te ontdekken. Je krijgt niet alleen de eerste stappen te zien en ziet ze beginnen te lezen. Je ziet ze hun eerste vierkantswortel doen, de Krimoorlog leren begrijpen, of Chaucer lezen en er enthousiast over worden. Je kunt ze zelfs helpen een stankkanon te bouwen en meer te weten te komen over vortexfysica! Hoe het ook afloopt, ze leren omdat je erom geeft dat ze dat doen. Welke stijl van onderwijs je ook kiest zullen veranderen - en het zullen werk. Wees aangemoedigd!

Diane Helfrich is een veertienjarige thuisonderwijsveteraan die zo sterk in thuisonderwijs gelooft dat ze nog steeds NCHE dient als ontwikkelingsdirecteur en in het verleden een regionale contactpersoon was. Ze is getrouwd met de pas gepensioneerde David (thuisonderwijs krijgt nu een nieuwe smaak!) en ze hebben twee kinderen. Ian is een Ph.D. kandidaat in economie bij Georgia Tech, en Anna is casemanager voor misbruikte en verhandelde kinderen in Yakima, Washington

Op zoek naar meer homeschool-ideeën? Vind homeschool-ondersteuningsgroepen in uw regio en uw regionale contactpersoon van NCHE hier. NCHE biedt ook een aantal online steungroepen via Facebook. Het is onze missie om u in contact te brengen met andere thuisonderwijsgezinnen! Steun ons werk wanneer u lid worden van NCHE.