Het vieren van de leermomenten

Wat vind je zo leuk aan een to-do lijst? Is het het kalmerende streven naar notering; alle de noodzakelijke taken die moeten worden volbracht; de kennis die je zal niet vergeten iets belangrijks; of misschien de pure symmetrie van de opsommingstekens? Mijn favoriete onderdeel van het maken van een takenlijst is het afstrepen van items. Ik vind dat zelfs zo leuk dat ik soms dingen aan mijn lijst toevoeg die ik al heb gedaan, gewoon om ze te kunnen afstrepen. (Rol niet met je ogen; ik wed dat je er ook over hebt nagedacht.) Als homeschooler heb ik ontdekt dat takenlijsten zowel zegeningen als vloeken zijn. Het zijn zegeningen als ze het middel zijn om me te helpen focussen op de taken die voorhanden zijn; ze worden vloeken als ze mijn zicht vertroebelen, doelen op zich worden en me ertoe brengen mijn prioriteiten uit het oog te verliezen.

Net als jij, vermoed ik, begon ik met thuisonderwijs zodat ik kon genieten van het kijken hoe mijn kinderen leerden. Ik hield absoluut van de gloeilamp momenten en bewaakte ze angstvallig voor mezelf. Mijn hart ging sneller kloppen als mijn meisjes vroegen hoe wolken regen brengen of waarom de hond uit de buurt klein leek toen hij verderop in de straat was, maar van dichtbij een grote hond bleek te zijn. Ik vond het geweldig om Sarah haar eerste verhaal te horen lezen en te zien hoe Stephanie haar eerste 'boek' schreef. Ik zou op bijna elk verzoek mijn werk stopzetten lees me een boek voor of beantwoord een vraag die een onderzoekende geest wilde weten. Die leerzame momenten waren nectar voor mij! Ik was net zo enthousiast als zij om te onderzoeken en te dromen en te filosoferen en te debatteren. En weet je, mijn strategieën werkten! Mijn meisjes werden ontdekkingsreizigers van nieuwe ideeën en dromers van nieuwe werelden en denkers van nieuwe gedachten en debaters van de status quo. Ik was gelukkig.

Maar ik was nog steeds een lijstmaker. Naarmate ons leven complexer werd, werden de lijsten groter en leken ze noodzakelijker - en dominanter. Als ik succesvol wilde zijn bij deze homeschooling, moest ik efficiënt zijn en elke dag meer bereiken in minder tijd. Als ik gewoon alle dingen kon bedenken die gedaan moesten worden en ze op een systematische manier kon opschrijven en dan volgens het systeem zou werken, dan zou het leven stromen en zou alles goed komen. Ik dacht dat ik kon bepalen wat mijn meisjes moesten weten, beslissen hoe ik ze les moest geven en een reeks opsommingstekens in de gewenste richting kon uitzetten. Mijn lijsten zouden ervoor zorgen dat er geen gaten in hun opleiding waren en dat ik, als hun leraar, alles had gegeven wat ze nodig hadden om te slagen. Ik merkte echter dat hoe voller de lijst werd, hoe minder bewegingsruimte deze bood leven. Die vragen die ooit zo charmant en opwindend waren, werden soms een afleiding en een verkeersdrempel op mijn snelweg van onderwijs. Ik realiseerde me dat ik de leermomenten op de achtergrond had laten komen op mijn takenlijst!

Ik werd me ervan bewust dat er een vage frons zou verschijnen als een van de meisjes een vraag stelde die niet op mijn radar was geweest; achter dat konijn aanjagen kan betekenen dat we iets gemist hebben wat ik gepland had. Sommige dagen gaf ik haastig een kort antwoord wanneer een essay had misschien meer betekenis gehad. Op sommige dagen verdoezelde ik de interesse met een "daar komen we op terug". Toen, op een dag, merkte ik dat de meisjes niet zo nieuwsgierig leken; ze waren meer tevreden om mij de lessen te laten leiden, niet om onder de oppervlakte te graven. Ik was geschokt over hoeveel ik de daad van gezamenlijke ontdekking, van konijnenjacht miste! Ik realiseerde me dat het leerproces dat ik wilde modelleren, het soort was dat vragen viert, niet platdrukt. Ik wil levenslange leerlingen opvoeden die voor altijd vragen stellen en staan te popelen om de antwoorden na te streven, waar de reis ook heen leidt.

Ik ben nu een herstellende lijstmaker; Ik werk nog steeds het meest efficiënt als ik een plan heb voor mijn dag en voor onze educatieve doelen. Mijn standaardmodus is nog steeds om de lijst te bewerken, en soms merk ik dat ik zonder veel nadenken van item naar item ga. Ik train mezelf echter om te vertragen en mijn dochters te lezen, en om gevoelig te zijn voor die leerzame momenten. dat weet ik zij zijn wat thuisonderwijs echt de moeite waard maakt, niet een volledig doorgestreepte takenlijst!