Kevin's Kluge: NCHE, een pionier op het gebied van onderwijsvrijheid in NC

Een van de mooiste aspecten van de rol van president is dat ik een organisatie mag vertegenwoordigen die al dertig jaar lang pleit voor onderwijsvrijheid. Er is een groeiende onderwijshervormingsbeweging in Amerika, wat een grotere publieke dialoog betekent over alternatieven voor de status quo. NCHE heeft veel mogelijkheden om thuisonderwijs in NC te vertegenwoordigen en invloed uit te oefenen op de schoolhervormingsbeweging en de publieke opinie over thuisonderwijs. We hebben deelgenomen aan leiderschapsevenementen zoals Leadership Charlotte en Leadership Raleigh. We zijn gevraagd om zitting te nemen in onderwijsadviescommissies in Raleigh, en we worden vaak geïnterviewd door de media.

Ik wil een recent evenement met jullie delen waaraan ik heb deelgenomen als vertegenwoordiger van de leiding van NCHE, en dus, bij uitbreiding, als vertegenwoordiger van de thuisonderwijsbeweging. Dit was een evenement in Charlotte, het enige evenement in North Carolina tijdens een nationale tournee van de School Choice Week.

De Nationale Schoolkeuzeweek begon op 26 januari. Meer dan 5.000 evenementen in het hele land waren gepland door honderden lokale, provinciale en nationale organisaties om de voordelen van grotere onderwijsvrijheid onder de aandacht te brengen en het bewustzijn te vergroten en om te pleiten voor aanvullende onderwijshervormingen.

Als onderdeel van de week ontwikkelden de organisatoren van de National School Choice Week een Whistle Stop-tour door het land. De Whistle Stop-evenementen waren tweeledig en bedoeld om media-aandacht te vestigen op de voordelen van onderwijsvrijheid. De tour had veertien stops, waarvan er één op 28 januari in Charlotte in het Carolinas Aviation Museum was. Het evenement werd georganiseerd door Parents for Educational Freedom in NC (PEFNC.org), en op de agenda stonden vertegenwoordigers van onafhankelijke school- en charterschoolorganisaties. , NC-wetgevers en gouverneur McCrory.

De belangrijkste focus van het evenement was duidelijk het benadrukken van de positieve impact die een verscheidenheid aan onderwijsorganisaties, zoals onafhankelijke scholen en nu charterscholen, hebben op onze gemeenschap. NCHE was vereerd om te worden uitgenodigd om deel te nemen aan het evenement. In de uitnodiging voor NCHE gaf PEFNC expliciet aan dat voorstanders van schoolkeuze homeschoolers beschouwen als een belangrijk onderdeel van de onderwijshervormingsgemeenschap. Kortom, thuisonderwijs is de afstand die ouders zullen doen om hun fundamentele rechten op onderwijskeuze uit te oefenen, en het succes ervan is het bewijs dat actievere ouderparticipatie in onderwijsbeslissingen goed is voor kinderen. Ik was daarom vereerd en bevoorrecht om NCHE te vertegenwoordigen, deel te nemen aan het programma en kort te spreken over de fundamentele onderwijsvrijheid die thuisonderwijs betekent. De bomvolle agenda duurde twee uur en bevatte onder meer toespraken van de vele groepen en diverse optredens van schoolkoren en bands. Uiteindelijk kreeg ik te horen dat ik twee minuten de tijd zou hebben om te spreken. Ik had een geplande toespraak, maar toen ik bij het Luchtvaartmuseum aankwam, was ik zo onder de indruk van zowel de betekenis van de gebeurtenis als van de luchtvaartartefacten in het museum, dat ik mijn plan veranderde. Er is een model op ware grootte van het eerste vliegtuig dat door de gebroeders Wright bij Kitty Hawk is ontwikkeld en gevlogen. Bovendien omvat het museum de daadwerkelijke Airbus A320-214, gebruikt voor US Airways-vlucht 1549, waarmee kapitein Chelsey ‘Sully’ Sullenberger op 15 januari 2009 op de Hudson River landde – het beroemde ‘wonder op de Hudson’. We zaten in het museum onder de romp van dit enorme vliegtuig.

De toespraken waren inspirerend, en dus toen het mijn tijd was om te spreken, besloot ik dat te doen vleugel het en probeerde snel een metafoor voor educatieve vrijheid uit de transportgeschiedenis te formuleren. Toen ik het Whistle Stop Tour-thema in herinnering bracht, vergeleek ik ons huidige schoolsysteem met treinen, en merkte op hoe zij ons land goed hadden gediend in een tijd van snelle groei. Maar toen merkte ik dat de vooruitgang het reizen met de trein bijna overbodig heeft gemaakt, want nu hebben we vliegtuigen. Ik beweerde dat het de lucht in gaan, en dus de lucht, voor mij een soort vrijheid vertegenwoordigde, een vrijheid die ons naar een ruimte heeft verheven waarin nieuwe mogelijkheden bestaan waar sommigen alleen maar van konden dromen, zoals een reis naar de maan. Ik betoogde toen dat homeschoolers deze mogelijkheden al jaren geleden onderkenden, en dat wij blij waren dat de rest van het land met ons begon te dromen. Mijn kleine metafoor was ruw en vanuit de heup, maar ik had het gevoel dat de kamer het hartelijk ontving. Later was ik blij om te zien dat een krantenartikel in Charlotte over de gebeurtenis, dat bijna volledig op gouverneur McCrory was gericht (en terecht), mijn toespraak kort citeerde. Ik zeg dit om de aandacht te vestigen op het feit dat thuisonderwijs in NC een erkend en gerespecteerd onderdeel is van de publieke dialoog, namelijk het publieke onderwijshervormingsproject, een project dat al jaren gaande is en dat waarschijnlijk nog vele jaren zal voortduren. Ons publieke onderwijssysteem is niet van de ene op de andere dag opgebouwd, en iets wat zo diepgeworteld is in de Amerikaanse psyche is moeilijk uit te dagen. Maar ik geloof wel dat er in het hele land echte hervormingen plaatsvinden, en dat thuisonderwijs trots moet zijn op de erfenis die we hebben als medewerkers en zelfs leiders in de hervormingsbeweging. Ik had het voorrecht om te hebben deelgenomen aan het School Choice Week-evenement, en NC-homeschoolers hebben het voorrecht om zo'n geweldige geschiedenis en erfenis van hervormingen te hebben.