Gods plan voor mijn reis naar thuisonderwijs

We begonnen deze reis achttien jaar geleden. Door een reeks omstandigheden kwamen we in een situatie terecht die we nooit hadden kunnen voorspellen. Het systeem had ons in de steek gelaten en we hadden onze oudste zoon van de openbare school gehaald.

De daaropvolgende jaren waren hobbelig en gezegend. Sommige hobbels leken meer op enorme bergen, schijnbaar onoverkomelijk. Sommige dagen waren te kort en andere te lang. Maar de zegeningen waren meer dan ik me ooit had kunnen voorstellen.

Ik ben officieel klaar om het volgende te bekennen:

1. Ik ben verslaafd. Deze reis heeft me een plaats op de eerste rij gegeven voor het werk van God. Ik zeg je, ik heb wonderen gezien. Ik heb wonderen meegemaakt. Ik heb God leren kennen, niet alleen over Hem. Door deze reis is God echt voor mij geworden. Hij is echt geworden voor mijn kinderen. Ik krijg Hem elke dag te zien - in kleine dingen en in grote dingen. Hij is hier elke dag en de hele dag bij ons. We weten dat we Hem nodig hebben, en Hij roemt in onze behoefte aan Hem.

2. Ik ben dankbaar. Ik wilde mijn kinderen geen thuisonderwijs geven. Ik maakte grapjes over thuisonderwijs en thuisonderwijs. Ik was niet vriendelijk of aardig. Ik begreep het niet, dus ik bekritiseerde. Nu ben ik zo dankbaar dat God de omstandigheden heeft georkestreerd die ons tot de beslissing brachten om thuisonderwijs te geven. Dat Hij ons naar huisonderwijs trok, was dat Hij ons verder in een relatie met Hemzelf trok. Hier op dit pad, dat eenzaam is geweest en waar we vaak verkeerd zijn begrepen, is Hij altijd dichtbij geweest. Hij heeft ons gaandeweg geleid, aangemoedigd en gesterkt.

3. Ik ben niet perfect. Als ik dit voor vandaag nog niet wist, dan weet ik het nu. In veel opzichten dacht ik dat ik het al had voordat we met thuisonderwijs begonnen. Dat deed ik echt. Ik had een plan, waarvan ik het middelpunt was. Zoals de meesten van ons wist ik dat ik onvolmaakt was, maar ik werkte ijverig om dat feit niet onder ogen te zien of ermee om te gaan. Het verbergen en ontkennen van mijn tekortkomingen domineerde mijn acties. Een illusie in stand houden stond centraal. Nu weet ik dat mijn onvolmaaktheden zijn waar God het machtigst verschijnt, en ik ben niet langer bang. Mijn onvolkomenheden en zwakheden zijn nu waar Hij Zijn kracht kan tonen.

4. Ik heb het nog niet helemaal door. Toen we net begonnen, dacht ik dat alles uitzoeken het doel was. Ik dacht dat ik de ideale onderwijsmethode (inclusief curriculum) voor alle kinderen zou plannen en dan gewoon aan het plan zou werken. Ik had er geen rekening mee gehouden dat mijn kinderen individuen zijn. Ik wilde een formule. Er waren er veel te koop. Maar ze werkten niet. Nu weet ik dat thuisonderwijs een geloofsreis is. Het gaat er niet om alles uit te zoeken. Het gaat over vertrouwen op God en wandelen in geloof.

5. Ik heb er vertrouwen in. Mijn vertrouwen zit niet in een leerplan, een opleidingsplan of in mezelf. Nee, mijn vertrouwen is waar God het al die tijd heeft bedoeld: in Hem. Ik heb vertrouwen in zijn goede, aangename en volmaakte wil. Ik ben ervan overtuigd dat ik erop kan vertrouwen dat Hij trouw blijft. Ik ben ervan overtuigd dat Hij de touwtjes in handen heeft en dat Hij soeverein is. Dit vertrouwen betekent dat ik me kan ontspannen en rusten in Hem. Ik hoef niet in paniek te raken. Hij is trouw!

Ik ben een homeschooling moeder net als jij. Elke dag is een uitdaging. Hoeveel ik ook van plan ben, er gebeuren dingen. Uitdagingen en obstakels zijn er genoeg. En toch weet ik dit: "Hij is in staat om te houden wat ik heb begaan tot die dag." ik bid die dag nadert snel, maar tot die tijd kies ik ervoor om Hem te aanbidden en te vertrouwen! Hij is waardig!