Dankbaarheid geven voor een overvloed

Ik deed onlangs ochtenddevoties met mijn kinderen, nadenkend over de komende feestdagen. Ik probeerde, zoals alle goede homeschooling-moeders, een prachtige geschiedenisles in te weven die zou helpen om betekenis aan de Schrift te geven, en op de een of andere manier de rest van onze homeschooling-lessen ten goede zou komen. Ik dacht aan Thanksgiving en hoe graag ik mijn kinderen niet alleen bewust wilde maken van de reden voor onze Amerikaanse feestdag - om de eerste oogst van de pelgrims te vieren - maar ook om de grotere reden voor vreugde op die dag te laten zien. Onze voorvaderen waren niet alleen dankbaar voor de magere oogsten die werden binnengehaald in het eerste jaar van het breken en bewerken van de harde grond van dit nieuwe land, ze waren ook dankbaar voor de nieuwe relaties die waren ontstaan met de inboorlingen die in het land woonden en die hen onbaatzuchtig hadden geholpen. Ook toen ze zich het lijden herinnerden dat ze hadden doorstaan, waren ze dankbaar dat ze het uiteindelijk hadden overleefd.

Ze deelden niet in hun overvloed aan voedsel, maar aan het leven. Ze hadden echt geen overvloed aan gewassen die de eerste oogst hadden. Ze hadden amper genoeg, en vergeleken met wat ze een jaar eerder hadden, was dat veel om dankbaar voor te zijn. Dat eerste jaar had een op de drie mensen die naar die nieuwe kolonie waren gereisd, het leven gekost. Iedereen die aan die eerste feesttafel zat, rouwde om het verlies van een familielid. Velen hadden hun hele gezin verloren tijdens die eerste strenge winter en het jaar van slopende arbeid. Maar degenen die die dag aan tafel zaten, leefden nog. En zij kenden het overvloedige leven dat Christus had beloofd. Ze hadden hun hart gericht op de beloofde vrijheid in het navolgen van Gods woord en waarheid, en na veel lijden zaten ze nu in de volle kennis van de realiteit van Gods beloften.

Geliefden, denk dat het niet vreemd is aangaande de vurige beproeving die u zal beproeven, alsof u iets vreemds is overkomen. opdat, wanneer zijn heerlijkheid zal worden geopenbaard, ook u zich met buitengewone vreugde zult verheugen.    1 Petrus 4:12-13 (NBG)

Terwijl de kolonisten daar zaten, vierden ze een keerpunt in hun reis. Ze waren niet langer eigenzinnige pelgrims die eropuit gingen om zonder vervolging een plek te vinden om hun God te aanbidden. Ze vestigden zich op een plek waar ze vrijelijk konden aanbidden. Ze konden zich verheugen in al hun lijden, zowel door de vervolgingen die hen naar dit land hadden gedreven als door het verlies dat de reis met zich meebracht. Door lijden hadden ze Gods heerlijkheid gezien en Zijn genade ervaren. Hun hernieuwde vrijheid was niet alleen in een nieuw land - het was in een nieuw leven. Een leven vol vervolging en pijn, verdriet en verlies, hard werken en oogsten. Een leven gevuld met de hoop op de eeuwigheid in hun hart, ongeacht hun omgeving of omstandigheden. Ze hadden hun God gezocht en waren beloond met een overvloed aan Hem!

Beschouw het als pure vreugde, mijn broeders, wanneer u met allerlei soorten beproevingen te maken krijgt, omdat u weet dat de beproeving van uw geloof doorzettingsvermogen ontwikkelt. Doorzettingsvermogen moet zijn werk afmaken, zodat u volwassen en compleet kunt zijn en niets tekort komt. Jakobus 1:2-4 (NBV)

De pelgrims ervoeren een overvloed van het leven in Christus, dat Jezus had beloofd. Dit leven wordt ons ook vandaag beloofd. Wanneer we God kunnen danken voor waar we ons ook bevinden in het leven, zullen we de grote kracht van de Heilige Geest van God ervaren die ons in staat stelt om het leven overvloedig te leven. We kunnen beginnen te bewegen in de vrucht van die Geest die de oogst is van dank aan God voor de beproevingen die we doorstaan.

Ik keek naar het jaar dat mijn eigen gezin net is uitgeleefd. We hebben veel zegeningen en veel pijn gehad. We hebben degenen begraven waar we veel van hielden. En we hebben nieuwe familieleden met vreugde verwelkomd. We hebben dierbare vrienden zien vertrekken en geconfronteerd met de onzekerheid van het vertrek van mijn man uit het leger. Maar door dit alles heen, ongeacht of het leek alsof we pijn hadden of veel, hebben we elke dag geploeterd om op te staan in het vertrouwen dat onze God een plan voor ons heeft. We hebben er als gezin voor gekozen om God te danken, ongeacht onze omstandigheden.

Thanksgiving, de feestdag, is schijnbaar de dank voor de eerste oogst van de pelgrims. Maar ik zou willen voorstellen dat de dank die de pelgrims aan hun God hebben uitgesproken, de oogst van de vrucht van de Geest in hun leven heeft gebracht! We danken wel voor de vele gaven van God, maar vaker wel dan niet brengt dankzegging de grotere gaven voort - de gaven van liefde, vreugde, vrede, geduld, zachtaardigheid, vriendelijkheid, trouw, goedheid en zelfbeheersing. Dit zijn de dingen die volgens mij die dag zoveel jaren geleden werden gevierd. De offers en het lijden van Christus zijn voor het eerst vastgelegd opdat wij zouden weten hoe wij moeten wandelen op de weg die Hij ons roept om door onze eigen beproevingen heen te gaan. Als we door beproevingen gaan, leren we misschien om te danken en vinden we onze kracht voor onze reis door zijn Geest met een overvloedige oogst.

Als we zoeken naar de oogst van de vruchten van de Geest in ons eigen leven en dat van onze kinderen, laten we ons dan voornemen om deze feestdagen dankbaar te zijn. Mogen we ons verheugen in ons leven, waar we ook zijn. Mogen we ons voornemen een voorbeeld te zijn voor onze kinderen terwijl we dit seizoen onze tafels dekken - net zoals onze voorouders zoveel jaren geleden deden. Zeg dank en kijk hoe het overvloedige fruit groeit en de velden rijpen met de oogst waartoe we geroepen zijn om te werken en te genieten.