Verwachting is wrok met voorbedachten rade

Hij heeft een zware dag op zijn werk gehad, met deadlines die hij moest halen, de baas op zijn zaak, klanten die ontevreden waren over van alles en nog wat. Bovendien slaapt hij niet goed vanwege de stress, en is hij in drie maanden vijftien pond aangekomen, omdat hij het gewoon aan zichzelf verplicht is om te eten wat hij wil – en veel ervan. Hij rijdt naar huis, piekerend over zijn dag, en kan niet wachten om zijn voeten omhoog te leggen en naar de grote wedstrijd te kijken, terwijl hij al het andere negeert dat uit de hand lijkt te lopen.

Ondertussen heeft ze het gehad met de kinderen. De peuter heeft overgegeven, de vijfjarige wil zijn kamer niet opruimen en blijft de studeerkamer binnensluipen en X-box spelen, hoe vaak ze hem ook nee zegt. De baby heeft de hele dag niet geslapen, en de buurman belde opnieuw om te schreeuwen dat "jullie gewoon niet in staat zijn om je stomme hond in je eigen tuin te houden!" Ze kan niet wachten tot haar man thuiskomt, zodat hij: (1) de rommel in de badkamer kan opruimen, ("Hé, ik heb de eerste vier projectielbraaksels opgeruimd!") (2) de vijfjarige een pak slaag kan geven en zet de X-box op zolder, of beter nog, op Ebay, (3) bel de buurman over de hond en vertel haar, zijn vrouw, hoe hij ervoor gaat zorgen dat het niet meer gebeurt, (4) wees voorzichtig van de baby, zodat ze kan gaan wandelen of een kopje koffie kan drinken tijd voor mezelf.

Je hebt mij toch niet nodig om een tekening voor je te maken van hoe het eruit gaat zien als die twee elkaar bij de voordeur ontmoeten, toch? Maar tenzij een van beiden, of beiden, toegeven, de verwachtingen neerleggen, hun eigen behoeften opzij zetten om de ander te dienen, staat er een berg van wrok op het punt zich in ieders hart te begeven.

Het is een bekend gezegde: ‘Verwachting is met voorbedachten rade wrok.’ Een van de grootste veranderingen in mijn huwelijk vond jaren geleden plaats toen Cindy en ik leerden onze verwachtingen voor elkaar neer te leggen. We leerden elkaar dezelfde genade te geven die God ons heeft gegeven. Met andere woorden, om Filippenzen 4:8 in praktijk te brengen: “Als er iets is dat prijzenswaardig is, denk dan over deze dingen na.” Ik zal dus besluiten om niet na te denken over het feit dat Cindy de laatste tijd misschien kritisch is geweest en tegen mij heeft geklaagd, maar zal nadenken over wat goed en waar aan haar is. En ze zal besluiten om niet na te denken over het feit dat ik soms hard en ongeduldig ben, maar zal ervoor kiezen na te denken over wat goed en waar aan mij is. We zullen ervoor kiezen elkaar te respecteren in plaats van te proberen elkaar te veranderen, omdat we weten dat respect vertrouwen en eer schept.

In zijn boek, Heilig Huwelijk, Gary Thomas schrijft over een boom in de Cascade Mountains die zevenhonderd jaar oud is. Deze boom was 200 jaar oud toen Maarten Luther werd geboren. Een van de redenen waarom de bomen op de westelijke helling van de Cascade Mountains zo lang overleven is simpel, zegt Thomas: de bossen daar zijn zo nat dat blikseminslagen relatief weinig branden veroorzaken. Huwelijken die gebaseerd zijn op het evangelie en wederzijds respect zullen nog steeds getroffen worden door de bliksem: seksuele verleidingen, communicatieproblemen, frustraties, ongerealiseerde verwachtingen – maar als diezelfde huwelijken zwaar bewaterd worden met de genade van het evangelie, met een onwankelbare toewijding van elke partner om God te behagen en elkaar te vergeven, net zoals Christus ons vergaf, dan zullen branden die normaal gesproken een huwelijk verwoesten geen kans hebben.