Leren in de herfst

Een van de vrijheden die ik het meest koesterde bij thuisonderwijs was dat mijn kinderen de vrijheid konden ontdekken avontuur van leren in plaats van verveling van school. Om daadwerkelijk de banden van verveling te doorbreken en aan dat leeravontuur te beginnen, kan het echter nodig zijn om out-of-the-box te denken en de bereidheid om iets nieuws te proberen.

Dus als je er klaar voor bent, wil ik graag beginnen met een poëtische wandeling langs de obstakels van buiten leren in de herfst.

Herinneren

Herinner je je dat je in een klaslokaal zat, zat, zat terwijl buiten de wind en de veelkleurige bladeren wervelden en dansten? Herinnert u zich nog dat u de vermoeide lucht uit de oven van de school rook, terwijl buiten de frisse geur van de herfstlucht u uitnodigde om te rennen en springen met de pure vreugde van het leven? Herinnert u zich de uitbundigheid van de laatste bel van de dag, toen u nu vrij was om te genieten van de voortstuwende wind, de waaiende bladeren en de herlevende levendigheid terwijl u naar huis liep? Kunt u zich dat levendig voorstellen? Voor mij is de herinnering verrassend helder. Doet een van deze u, in het contrast tussen buiten en het klaslokaal, überhaupt denken aan, durf ik het te noemen, een gevangenis?

Hmmm.

Overwegen

Nu, op naar vandaag. Hier ben je, misschien nog steeds enthousiast aan het begin van het schooljaar, met al je hoop om alle boeken door te nemen, alle doelen te bereiken en alle projecten af te ronden. Je hebt misschien zelfs hard gewerkt om je lesplannen, planning en ordelijke rij boeken en notitieboekjes allemaal netjes klaar te krijgen voor implementatie. Je bent vastbesloten om het dek schoon te maken, de troepen te verzamelen, het zeil te hijsen en de strijd aan te gaan – om Mount Academia te veroveren! Ik heb er absoluut mee te maken! Ik begon bijna elk jaar met dezelfde verwachting, hetzelfde optimisme, hetzelfde doel. Vindt u het erg als ik u, op grond van mijn eigen ervaring, vraag of uw kinderen toevallig dezelfde doelen hebben? De reden dat ik het vraag is dat de mijne dat zelden deed. Als kinderen leken mijn kinderen op mij toen ik een aan een bureau gebonden student was, rusteloos, verveeld en verlangde naar een frisse neus.

Hmmm.

Afbeelding

Wat als uw kinderen iets konden leren, wat dan ook, buiten? Welke invloed zou dat hebben op de motivatie en interesse? Als ze konden lezen, zingen, schilderen, overslaan, verzamelen, rennen, onderzoeken, zich voorstellen, componeren, reciteren onder een blauwe lucht te midden van vallende bladeren, zouden ze Dat graaf, academisch gezien? Als de middag aangenaam is en de tuin uitnodigend, zou het dan mogelijk zijn om de studie te verlevendigen door het wiskunde- of klankboek mee naar buiten te nemen? Als een middagje eikels zoeken – of het nu voor een wetenschappelijk experiment of een kunstproject was – een sprankeling in hun ogen en een lach in hun hart zou brengen, zou het dan de moeite waard zijn, de onderbreking van onze goed opgestelde plannen? De reden dat ik het vraag is omdat zowel jij als ik weten dat het zijn gewicht in goud waard zou zijn. Dus waarom voelen we niet de vrijheid om het te doen?

Houd je hoed vast, vrienden. Ik denk dat de reden dat we de vrijheid niet voelen om het te doen, is omdat het niet in het leerplan staat. Het staat niet in het leerboek. Het zit niet in de reikwijdte en volgorde. Maar als het in uw hart en in de harten van uw kinderen zit, dan heeft u misschien alleen maar toestemming nodig. Dus hier is het:

Ik geef hierbij toestemming Jij toestemming om dit najaar met je kinderen naar buiten te gaan en naar hartenlust te leren!