Drie Homeschooling Mindset-verschuivingen om te omarmen in mijn vijfde jaar van Homeschool

Deze september markeert het begin van ons vijfde jaar thuisonderwijs. Ik pretendeer niet een expert of zelfs maar een doorgewinterde thuisonderwijsmoeder te zijn. Desalniettemin heb ik een grote liefde voor mijn kinderen, en ik weet dat ik als ouder naar mezelf moest kijken en iets moest veranderen om de homeschool-reis te verbeteren. Ervaring is een grote leermeester, nietwaar? daar heb ik wat aan!

Ik heb gehoord dat homeschooling ouderschap geïntensiveerd is. Ik ben op de een of andere manier de hele dag bij mijn kinderen, en ik wed dat jij dat ook bent. Nu mijn kinderen naar hogere klassen gaan, ben ik van plan een deel van het onderwijs uit te besteden. Simpel gezegd, ik ben niet begaafd om alle vakken in gelijke mate te onderwijzen, vooral de vakken op een hoger niveau.

Voor nu ben ik van plan me te concentreren op baanbrekende mentaliteitsverschuivingen om mezelf te verbeteren als thuisonderwijsmoeder voor jonge kinderen (mijn kinderen zijn acht, vijf en drie jaar oud). De algehele gezondheid van de thuisonderwijsmoeder heeft invloed op de algehele gezondheid van het huis. Dus voel je vrij om te leren van mijn blunders. Ik ben nog steeds een werk in uitvoering en zal hier nog een tijdje aan werken.

Ik werk, met Gods hulp, aan een gezonder perspectief. Hier zijn een paar van mijn nieuwe perspectiefverschuivingen.

1. Misplaatste identiteit kan een probleem zijn.

Het is vrij gebruikelijk onder ons mensen om onszelf te serieus te nemen. We raken in de war Van wie we zijn en leggen een onnodige hoeveelheid nadruk op hoe we presteren. We denken dat we een kans krijgen om dit thuisonderwijs-optreden niet te verknoeien. Wij geloven wij zou moeten doe alle rechts dingen, en onze kinderen zullen geweldig worden. Het is allemaal aan ons, toch?

Thuisschoolouders, doe even een stapje terug en onthoud dat u niet de grote "IK BEN" van Exodus 3:14 bent, maar door de genade van God bent u wie u bent (1 Korintiërs 15:10). Jij bent degene die God heeft uitgekozen om je kinderen thuisonderwijs te geven. Hij zal je dagelijkse portie en kracht zijn.

Ik ben gewend de leugen te geloven dat wat ik doe bepaalt wie ik ben. Ik probeer mezelf er dagelijks aan te herinneren dat ik van Christus ben, dus in Christus vind ik mijn waarde en mijn identiteit. In plaats van de leugen te geloven dat ik waardeloos, ontoereikend, hulpeloos of hopeloos ben... in Christus alleen, God zegt dat ik een rank ben van de ware wijnstok, Jezus, een kanaal van Zijn leven (Johannes 15:1, 5). Ik ben Gods vakmanschap, gemaakt voor goede werken die Hij van tevoren voor mij voorbereid om te doen (Efeziërs 2:10). De Bijbel spreekt op veel verschillende plaatsen over onze identiteit in Christus. Dus mezelf onderdompelen in de waarheid is zeker nuttig bij het weerleggen van de leugens waar ik dagelijks tegen vecht.

Zelfs als ik denk dat ik het geweldig doe en mezelf wil feliciteren, moet ik onthouden dat het alleen door Gods genade is dat ik dat doe elk Goed. Als ik te veel stil sta bij mijn prestaties, is dat trots. Dus ik kom altijd tekort op goede en slechte dagen.

Ik ben dankbaar dat ik deze trots of zelfmedelijden kan benoemen als ik het zie. Een stap terug doen om het een naam te geven, is de eerste stap. Als ik het eenmaal een naam heb gegeven, kan ik me bekeren. Als ik het al verprutst heb, kan ik me actief bekeren en weet ik dat ik nu de waarheid wil omarmen die me bevrijdt. Geloven dat Jezus mijn trots al betaald heeft aan het kruis (een schuld die ik kon nooit veroorloven om te betalen) verzekert mij van mijn redding en vergeving. Als ik in Christus ben, zal ik langzaamaan steeds minder op de oude ik lijken en meer en meer op mijn nieuwe identiteit. Ik ben van Hem en hoef de oude leugens niet te blijven geloven. Ze heersen niet langer over mij.

Een andere manier om tegen de leugens te vechten is door op te letten, af te stemmen op het moment dat God mij heeft voorgesteld. Bewustzijn en opmerkzaamheid helpen me te focussen op wat God zou kunnen doen in de kansen die zich voordoen. Kinderen zijn kinderen. Het ene moment zijn ze irritant, het volgende moment zijn ze weerspiegelingen van Gods goedheid en genade, en dan maken ze er weer een puinhoop van. Deze omstandigheden bieden kansen om een kanaal van Jezus' leven te zijn voor onze kinderen. (Lachen is ook een manier om het moment vast te houden!)

Het is een sterke moeder die kan kijken naar de situaties die mis zijn gegaan en weet dat het geen weerspiegeling is van haar waarde. Ze is nog steeds vrij om te kiezen voor thuisonderwijs, ouderschap en liefde voor haar kinderen. We hebben de eer en de vreugde om dit werk te doen dat God ons heeft voorgelegd.

Ik heb het grootste deel van mijn tijd aan het eerste punt besteed, omdat identiteit de basis is voor al het andere. Ik zal kort ingaan op de laatste drie punten.

2. Vergelijking kweekt minachting.

Nou, je hebt me in de keel geraakt. Deze is zo moeilijk voor mij. Ja, het gaat terug naar identiteit.

Vroeger vergeleek ik wat ik deed met de manier waarop anderen dingen deden, omdat ik echt wilde weten "de juiste manier" om iets te doen. Alsjeblieft, geef me gewoon het "moederschap volgens het boekje" wondermiddel! Vertel me alsjeblieft welk curriculum het is best!

Maar mezelf vergelijken met anderen om het te krijgen rechts manier werkt soms verlammend. Toen ik eenmaal door ervaring begon te leren (de beste leraar) dat mijn kinderen een tussentijdse wisseling in curriculum zullen overleven, en dat karakter net zo belangrijk is, zo niet meer dan academische striktheid, begon ik wat losser te worden.

Ten tweede, als ik eerlijk ben, heeft mijn gebruik van sociale media invloed op de hoeveelheid vergelijkingen die ik doe. In plaats van alleen sociale media te consumeren, heb ik het geprobeerd scheppen om te zegenen meer dan ik consumeer. Spreuken 9:10 zegt: "de vreze des Heren is het begin van wijsheid." Waarom naar de feeds van anderen kijken voor die wijsheid, tenzij het van een echte, wijze plek komt? Kijken we naar wat anderen doen en voelen we afgunst of angst? Deze gevoelens komen voort uit degene die ons kwaad probeert te doen, Satan.

Ik geloof dat het tegengif tegen angst en afgunst dankbaarheid is. Als we onze telefoons kunnen neerleggen en de goedheid van God in ons leven kunnen zien, van moment tot moment, helpt dat ons om een verlammende angst te onderdrukken en het gevoel te krijgen dat “we niet genoeg doen omdat we niet doen wat zij doen”. aan het doen." Het brengt ons weer op één lijn met het moment waarop we fysiek deel uitmaken van en niet met de virtuele realiteit van de zorgvuldig samengestelde momenten van andere mensen. We zijn niet langer jaloers omdat we zien dat we inderdaad zegeningen hebben om dankbaar voor te zijn.

3. Echtgenoten zullen niet altijd helpen, en dat is oké.

Ik zie je, alleenstaande moeder (en vader). Ik weet dat je geen partner kunt raadplegen voor het plannen van een thuisschool, en ik bewonder je omdat ouderschap al moeilijk genoeg is met twee ouders thuis. Ik bid dat je een gemeenschap hebt om in te leunen en een paar goede bronnen om naar te verwijzen als de tijden moeilijk worden.

Ik spreek voornamelijk tot degenen onder ons die in een tweeoudergezin wonen en die misschien verwachtingen hebben over de betrokkenheid van de andere echtgenoot bij thuisonderwijs.

De kans is groot dat een van jullie de primaire thuisonderwijsouder is, terwijl de ander misschien een andere baan heeft die hem of haar weghaalt van de thuisschool. Sommigen van jullie hebben echtgenoten die verantwoordelijk zijn voor sommige onderwerpen. Ik respecteer dat. Je hebt gebruik gemaakt van de sterke punten van je partner. Misschien maakt een flexibeler werkschema dit soort delen mogelijk.

Aan sommigen van jullie die echtgenoten hebben met zeer intensieve banen, heb ik geleerd om niet te veel verantwoordelijkheden met betrekking tot de planning van het homeschool-jaar (re: curriculum, rooster, enz.) Bij mijn man te leggen. Mijn reden kan verschillen van de jouwe. Mijn man is op veel manieren begaafd met betrekking tot onze homeschool, maar ik realiseer me dat plannen niet zijn domein is. Ook lesgeven is voor hem een no-go omdat hij tijd en energie ontbreekt tijdens de slopende werkweek.

Ik zeg niet dat we onze echtgenoten niet moeten raadplegen over de logistiek van de kalender. Ik denk dat mijn man moet weten op welke dagen we vrij nemen van school, zodat hij dienovereenkomstig kan plannen op het werk. Schema's moeten ruim voor het begin van het schooljaar worden gecommuniceerd, aangezien ik onze pauzes en termijnen plan en ervoor zorg dat we enkele bufferdagen in ons schema hebben ingebed (omdat kinderen en ouders soms ziek worden en er dingen gebeuren). Hem bedanken voor het dienen in welke hoedanigheid hij ook helpt (of het nu gaat om het uitroepen van tijdentabellen, het meenemen van kinderen om te oefenen of het lezen van verhaaltjes voor het slapengaan) is een geweldige manier om hem op te nemen in de homeschool - wat een verlengstuk van ons leven is.

Wat nu?

Misschien herken je je in een aantal van deze denkwijzen. Denk eraan wanneer u de kans krijgt om uw nieuwe doelen voor het schooljaar of de periode te maken Van wie jij bent. Onthoud dat vergelijking echt een voedingsbodem is voor sommige contraproductieve dingen, en stel niet te veel verwachtingen aan je partner om te bevestigen of bij te dragen aan wat je doet. In gehoorzaamheid aan Degene die u een burger van de hemel heeft genoemd, in Christus, zult u toegerust zijn om elke dag opnieuw onder ogen te zien en te zien hoe uw homeschool tot leven zal komen met Zijn genade.