Zelfs homeschoolers kunnen verloren kinderen krijgen

Het afgelopen jaar heeft mijn familie de pijn van een verloren kind ervaren. Wij hebben onze kinderen de afgelopen achttien jaar thuisonderwijs gegeven. We hebben al onze kinderen vele uren spirituele training gegeven. We hebben geprobeerd hun hart en geest te vullen met de Schrift. We hebben ze vanaf hun geboorte meegenomen naar de kerk.

We hebben het gevoel dat we gebruik hebben gemaakt van de rechts formule voor het opvoeden van kinderen voor God. Natuurlijk hebben we fouten gemaakt, maar ons motief bij alles wat we voor onze kinderen hebben gedaan, is geweest om ze zo op te voeden dat ze de Heer liefhebben en Hem met hun leven dienen. We hebben zelfs een gezinsmissie ontwikkeld om ons daarbij te helpen.

Ondanks onze inspanningen als ouders hebben we geen controle over de vrije wil van onze kinderen of over wat ze doen als ze volwassen zijn. Sommigen van jullie die dit vandaag lezen, hebben de pijn van een verloren kind ervaren. Je weet dat de vrije wil van Adam en Eva tot de erfzonde in de Hof van Eden leidde. God gaf ons een vrije wil om Hem te volgen of om ervoor te kiezen iets anders te doen. Wanneer onze jongvolwassen kinderen ervoor kiezen hun vrije wil te gebruiken om iets te doen dat in strijd is met onze overtuigingen, is onze eerste reactie het nemen van verantwoordelijkheid en het gevoel hebben dat we als ouders hebben gefaald.

Als onze jongvolwassen kinderen een goddeloos pad kiezen, kunnen we van ze houden en voor ze bidden. Wij hoeven ze niet financieel te steunen. Wij hoeven geen verantwoordelijkheid te nemen voor hun beslissingen. Het kan zijn dat we moeilijke beslissingen moeten nemen. Verloren kinderen kunnen ervoor kiezen om uit ons huis te verhuizen, of ons wordt gevraagd dit te doen.

Op dit moment weet u misschien niet waar uw kind is. Mogelijk kunt u geen contact met hen opnemen. Je hart zal pijn doen. Je zult voortdurend tot God roepen. Weet dat Hij bij je is en dat Hij je niet zal verlaten. Hij zal met je zijn door deze vallei. Je bent niet alleen.

Sinds ik voor het eerst begon te schrijven over het opvoeden van een verloren kind, heb ik veel berichten gekregen van ouders in dezelfde situatie. Velen van hen lijden in stilte. Ze zijn bang om anderen over de situatie te vertellen. De eerste persoon met wie we over onze situatie spraken, was onze pastoor. Hij en zijn vrouw gaven ons raad en baden voor ons. Ze baden voor ons kind. We hadden goede vrienden aan wie we het ook vertelden naarmate de situatie vorderde. We hadden deze reis niet kunnen lopen zonder de steun en liefde van gebedspartners die God in ons leven heeft geplaatst.

Vele maanden zijn verstreken en onze verloren zoon heeft besloten God en Zijn plan voor zijn leven te volgen. Het is voor hem geen gemakkelijke weg geweest om op dit punt te komen, maar prijs God, hij heeft zijn leven een andere wending gegeven.

Als u zich in deze situatie bevindt, heeft u hoop voor uw kind. Die hoop is Jezus. Hij kan uw kind bevrijden. Ik moedig je aan om een gebedspartner of een echtpaar te vinden dat met jou en je partner kan bidden. Je hoeft deze vallei niet alleen te bewandelen. God is met je, wat er ook gebeurt, en Hij gebruikt alles voor Zijn welzijn en Zijn doeleinden. Soms duurt het even voordat we het goede zien, maar het is er.