Uit de kas, de tuin in: een perspectief op het afstuderen van mijn zoon

Ik wil de dankbaarheid uiten die ik heb aan de Heer, die mij toestond deze achttien jaar thuis te hebben met mijn zoon. Sommige moeders zien hun kinderen maar een paar uur per dag, terwijl hun leraren de resterende uren voor hen regelen. Sommige leraren mogen ze maar één vak leren, en dan gaat de bel en rennen de leerlingen de deur uit. Maar voor mij is het een fulltimebaan geweest: 24/7, basis- en voortgezet onderwijs, 'lezen, schrijven, 'ritmatisch', plus respect en verantwoordelijkheid. Soms krijgen jeugdleiders en zondagsschoolleraren de verantwoordelijkheid voor alle christelijke training in het leven van een kind. Maar ik heb het genoegen gehad om “hem te trainen in de weg die hij zou moeten gaan” en hem van Genesis tot Openbaring mee te nemen in een Bijbels leerplan. Het was een voorrecht en een uitdaging.

Ik neem geen eer voor wat ik heb gedaan. God plantte het zaadje van verlangen in mij om thuisonderwijs te volgen vóór de geboorte van mijn zoon. God gaf de spruit water en voedde hem tijdens zijn kleuterjaren. En Hij vormde de eerste knop toen mijn man thuiskwam en vroeg: “Heb je ooit aan thuisonderwijs gedacht?” Zoals bij alle planten heeft het thuisonderwijs seizoenen van prachtige bloesems en seizoenen van rust gekend. De bloemen barsten open toen de fonetiek klikte en hij begon te lezen. En elementaire wiskunde werd de stam die voedsel leverde aan de bladeren van de algebra en de meetkunde. Toch vielen er bladeren af toen ik bang was scheikunde te doceren en twijgen barsten toen goedbedoelende mensen zich afvroegen hoe hij Spaans van mij zou leren als ik de taal niet spreek.

Net als bij planten die in een kas worden gekweekt, komt de tijd dat ze uit deze gecontroleerde omgeving moeten worden verwijderd. Mijn zoon zal de brandende zon van honderd pagina's leesopdrachten en de bittere kou van lange semesterprojecten moeten doorstaan. Hoogleraren die zijn naam nu niet eens kennen, gaan binnenkort zijn takken snoeien. Zijn klaslokaal zal vol nieuwe gezichten zijn – andere soorten bloemen, zelfs doornige en onkruid – en niet het bekende gezicht van zijn broer. Toch zal de meester-tuinman, die hem zijn hele leven liefdevol heeft verzorgd, over hem blijven waken en in zijn behoeften blijven voorzien. Hij zal degene zijn die in de komende vier of meer jaren, zoals Hij de afgelopen achttien jaar is geweest, zijn liefde voor leren zal voeden, zijn geest zal bewateren met helder denken, en zonneschijn zal verschaffen zodat nieuwe takken (nieuwe onderwerpen) kunnen groeien, en om de afleidingen van het wereldse studentenleven uit te bannen. Aan het einde van het seizoen zal Hij degene zijn die de bloemen van concentratie en vastberadenheid, diepe en duurzame vriendschappen en de persoonlijke relatie van mijn zoon met Hem zal afsnijden; en schik ze in een vaas, een zogenaamde universiteitsdiploma!

God is bij elke stap van onze reis naar thuisonderwijs bij ons geweest. Hij heeft mij duidelijk gemaakt dat het mijn roeping was om deze achttien jaar mijn werk te blijven. Het was niet mijn bedoeling om algebra en atomen te onderwijzen toen ik begon met optellen en een eenheid in de lucht. De middelbare school stond niet in mijn plan, maar wel in Zijn plan, en Hij heeft daarin voorzien. Dagelijks gaf Hij mij begrip, woorden en aanschouwelijke lessen. Ik ben nederig en buig vol ontzag voor Zijn verbazingwekkende voorzieningen. Scheikundeles geven was mijn grootste angst, maar God voorzag in een manier om een coöpklas en een prachtig curriculum te volgen, en nu streeft mijn zoon een carrière in de scheikunde na!

Onze kasdeuren zijn dus open. Deze sterke plant is klaar om naar buiten te verhuizen. Hij is er echt klaar voor. Hij zal zijn plaats innemen waar iedereen het kan zien. Ik ben zo dankbaar dat ik slechts een leerling ben geweest onder de Meestertuinman in Zijn kas.