Van klaslokaal tot schoollokaal

Het is verbazingwekkend hoe God je hart kan veranderen op manieren die je nooit zou verwachten.

Als meisje wilde ik altijd juf worden. Dat verlangen is nooit verdwenen. Natuurlijk, er waren momenten dat ik 911-dispatcher wilde worden (afkomstig uit de oude tijd). Redding 911 show) en of de volgende Kathie Lee Gifford aan Regis en Kathie Lee, maar het verlangen om leraar te worden bleef.

Toen ik afstudeerde aan UNC Chapel Hill en aan mijn eerste baan begon, was ik helemaal gelukkig. Eindelijk vervulde ik mijn levenslange dromen als leraar op een basisschool. Ik had altijd het gevoel, en kreeg altijd te horen, dat dit iets was waarvoor ik geboren was.

Toen ik mijn man, Tommy, ontmoette, steunde hij mijn werk enorm en moedigde hij me dagelijks aan, maar hij deelde met mij zijn wens dat zijn kinderen thuisonderwijs zouden krijgen. Mijn antwoord was heel snel, maar vooral vriendelijk: 'Ik weet niet zeker of dat gaat gebeuren, schat.' Na dat ene gesprek was ik het snel vergeten en ging verder.

Tommy is het nooit vergeten. Hij kende mij, hij kende mijn verlangens en hij respecteerde ze. Ik ben geboren om leraar te worden, en ik had geen zin om te stoppen met werken in het openbare schoolsysteem om mijn kinderen thuisonderwijs te geven. Ik was het gewoon helemaal niet. Hij wist dat hij nooit van gedachten zou veranderen, en als hij dat had geprobeerd, had het gemakkelijk een twistpunt in ons huwelijk kunnen worden.

Wat Tommy ook wist, was dat alleen God mijn hart kon veranderen.

Omdat ik in augustus een tweeling kreeg en ook een zoontje van twee jaar, besloot ik het volgende schooljaar vrij te nemen. Ik weet nog dat ik zo opgewonden was om volgend jaar weer naar school te gaan. Ik hield van mijn kinderen, maar ik had niet het gevoel dat ik ooit de thuisblijfmoeder zou kunnen zijn. Ik moest plannen, bezig blijven en actief blijven. Dat jaar werd ik zwanger van ons vierde kind en bleef na zijn bevalling werken.

Bijna twee jaar geleden kochten wij ons nieuwe huis. We kochten het in de verwachting dat zowel Tommy als ik een voltijdbaan zouden hebben. Ongeveer zes maanden nadat we naar ons nieuwe huis waren verhuisd, begonnen gedachten aan thuisonderwijs bij mij op te komen. Ik hield de gedachten een tijdje voor mezelf voordat ik ze met Tommy deelde. Natuurlijk was hij bemoedigend. Mijn angst en mijn excuus was onze financiële situatie.

In de eerste maand nadat we naar ons huis waren verhuisd, hebben we veel schulden opgebouwd. Het heeft ons duizenden gekost om uit ons oude huis te komen. Tommy's auto had verschillende grote dure reparaties nodig. Onze creditcardschulden zijn enorm gestegen. Daarnaast hadden we nog studieleningen. Al deze schulden bedroegen ergens tussen de $45.000 en $50.000.

Het behoeft geen betoog dat deze schuld ons helemaal niet beviel. In februari 2014 besloten we om tijdens onze Bijbelstudiegroep een financiële studie van Dave Ramsey te doen. Wij hebben dit onderzoek als zeer nuttig ervaren. Het was wat we nodig hadden om het gevoel te krijgen dat we controle konden hebben over ons geld, in plaats van dat ons geld ons beheerste. Onze eerste stap was het gebruik van een envelopsysteem. Aan het begin van elke maand haalde ik het geplande bedrag op om aan benzine te besteden en het geplande bedrag om aan boodschappen te besteden. Het was mijn doel om elke maand alleen het geplande bedrag uit te geven. Ik begon me te concentreren op manieren om onze boodschappenrekening te verlagen.

Toen ik me echt begon te concentreren op wat we gedurende de maand uitgaven, concentreerde Tommy zich op het gebruik van het sneeuwbaleffect om onze schulden af te betalen. Eerst hebben we een maandelijks budget opgesteld en alle onnodige uitgaven geschrapt. We hebben een plan gemaakt om alles wat er nog over was het meest effectief te gebruiken om onze schulden af te lossen.

Ik deelde mijn interesse in thuisonderwijs met mijn vriendin Susan, die haar drie kinderen thuisonderwijs geeft. Zij en haar man, Josh, waren onze Bijbelstudieleiders. Ze was volledig geschokt door mijn interesse in thuisonderwijs, maar moedigde ons aan om de NCHE-conferentie in Winston-Salem bij te wonen om een kijkje te nemen in de wereld van thuisonderwijs.

In mei woonden Tommy en ik de thuisschoolconferentie bij. We hadden geen idee wat we konden verwachten, maar we vonden het geweldig! Het leek veel op een ouderschapsconferentie. We vertrokken met de intentie en het verlangen om met thuisonderwijs te beginnen nadat de tweeling de kleuterschool had afgerond en Taylor de tweede klas had afgerond. Dat zou ons drie jaar extra van mijn salaris opleveren, om te gebruiken voor schuldenconsolidatie en besparingen.

Dat najaar woonden we de huwelijksconferentie Weekend to Remember bij. De hele conferentie was uitsluitend gericht op de relatie met uw echtgenoot. Op de laatste dag van de conferentie gingen de paren uiteen voor een damessessie en een herensessie. Voordat mijn spreker begon, bad ik dat God precies bekend zou maken wat Hij van mij verlangde om een betere vrouw voor Tommy te zijn. Ze heeft nooit de noodzaak genoemd om thuisblijfmoeder te zijn. Ze heeft nooit de term ‘thuisonderwijs’ genoemd. Ze heeft de vrouwen nooit aangemoedigd hun baan op te zeggen. Dat gezegd hebbende, het enige dat ik bleef horen was: 'Stop met je baan.'

Ontslag genomen? Ja, juist. Dat was het zeker niet wat ik wilde horen. Ik was nog niet klaar. Het zat niet in mijn goed doordachte plan! Terwijl ze verder sprak, stroomden de tranen over mijn wangen. Dit was niet wat ik wilde horen. Dat is niet wat ik wilde doen, maar het was duidelijk en onmiskenbaar waartoe God mij riep.

Halverwege de mannensessie vroeg de spreker de jongens om even de tijd te nemen om te bidden en op te schrijven wat hun vrouwen van hen nodig hadden om de meeste liefde te voelen. Wat Tommy hoorde was dat het schoollokaal klaar moest worden gemaakt.

Na de sessie deelden we wat we leerden en de verschillende dingen die we God ons hoorden vertellen. Het was verrassend voor ons dat we allebei God iets hoorden vertellen dat totaal niets met de conferentie te maken had en iets waar we tijdens deze reis niet echt veel over hadden gesproken.

God kent de plannen die Hij voor ons heeft. Zijn plannen kunnen ons uit onze comfortzone halen. Ze kunnen ons choqueren. Maar wij vertrouwen op Hem. Hij is trouw geweest in het voorzien. We zijn nu bijna schuldenvrij en hopen, met uitzondering van ons huis, schuldenvrij te zijn tegen de tijd dat ik mijn laatste salaris ontvang. Hij heeft ons laten zien dat Zijn wegen beter zijn dan onze wegen.

Dit was mijn laatste jaar lesgeven. Ik verlaat mijn klaslokaal en verhuis naar onze schoolkamer waar ik mijn nieuwe reis als thuisschoolmoeder voor mijn vier kinderen zal beginnen. Ik zal mijn schoolfamilie, mijn geweldige team van de vierde klas en mijn collega’s enorm missen. Er zijn geen woorden om de waardering en liefde uit te drukken die ik voor deze school voel. Ze hebben mij de afgelopen twaalf jaar op talloze manieren liefgehad, gesteund en aangemoedigd. Ze zijn een aantal van mijn beste vrienden geworden. Het is moeilijk om weg te gaan en deze school en familie waar ik zo veel van houd los te laten, maar ik moet wel.

Ik kies ervoor om God te gehoorzamen.