Nieuw begin

Als ik met thuisonderwijsmoeders praat, hoor ik vaak dat ze ontmoedigd zijn omdat ze denken dat hun lesmethode of leerplan niet werkt. “Ik weet niet waarom het niet werkt”, zeggen ze. “Veel mensen zijn enthousiast over hoe geweldig dit leerplan is, maar mijn kinderen haten het! Ik weet niet zeker of onze school ooit volledig voor ons heeft gewerkt, maar het lijkt zoveel werk om nu te veranderen.”

Toen ik jaren geleden voor het eerst met thuisonderwijs begon, overspoelden goedbedoelende familie en vrienden mij met boeken en advies over hoe ik les moest geven. Ironisch genoeg besefte ik niet hoeveel mensen mij alleen maar probeerden te helpen een 'klassikale stijl' van lesgeven thuis te creëren. Ik had de curriculumoverzichtslijst van Cathy Duffy gelezen en mijn huiswerk gemaakt over de lesmethoden voor thuisonderwijs, maar omdat ik uitgeput was van een kleuter, kleuter en baby, had ik weinig ruimte voor ideeën. Dus ging ik standaard uit van een gestructureerd leerplan waarin alle lessen en alle dagen werden beschreven. Als ik snel vooruitspoel naar een paar jaar later, herinner ik me wat volgens mij mijn ergste jaar van thuisonderwijs ooit was. Ik vocht tegen een chronische ziekte en voelde me zo ontmoedigd dat ik mijn kinderen in de steek liet. Nu ik een kleuter, tweede- en vierdeklasser heb, merkte ik dat onze dagen gevuld waren met meer lessen, frustratie en tranen. Ik zei tegen mezelf dat het een seizoen is; het zal beter worden. Maar de dagen werden maanden en de maanden het volgende schooljaar. Het enige wat ik wist was dat we onze tijd met iets hadden gevuld. Zelfs oma en een dierbare vriendin probeerden de kinderen te helpen met leren, maar deze wolk wilde niet optrekken.

Toen werd ik op een dag wakker en probeerde ik iets nieuws. We lieten de boeken, het bureau en de keukentafel achter en gingen naar buiten. Ik kan me niets herinneren wat we die dag hebben geleerd; Ik heb waarschijnlijk een verhaal gelezen. Ik herinner me dat mijn meisjes zeiden: "Kunnen we elke dag buiten naar school gaan?" Ik zag een opwinding in hen waar ik naar op zoek was. Dus de volgende dag hadden we weer buiten school. Toen haalde ik die lijsten met lesstijlen voor thuisonderwijs er weer uit, op zoek naar wat leek te passen bij deze nieuwe energie. Ik lees een aantal artikelen online en een boek of twee. Een Charlotte Mason-opleiding was voor ons de oplossing. Ik keerde snel terug naar dat nieuwe thuisschoolmoedergevoel. Geen van mijn thuisschoolvrienden gaf op deze manier les, dus advies uit de eerste hand was schaars. Terwijl ik worstelde om onze gewoonten te veranderen, zette ik door met een sterk verlangen om dit tot een goed einde te brengen. Onze dagen veranderden van leerboeken naar literatuur en een grotere dosis natuurstudie. De meisjes waren nog jong, maar mijn zoon was een moeilijkere noot om te kraken met jaren van werkboeken en tests achter de rug. Dus ploeterde ik verder en veranderde de zaken onderwerp voor onderwerp. Het was een antwoord op ons gebed toen we slechts veertig minuten verderop een gemeenschap van gezinnen aantroffen die Charlotte Mason-stijl lesgaven. Nu had ons favoriete klaslokaal geen deur meer. Zou dit echt op de lange termijn werken?

Vandaag zijn we een bloeiende school vol ontdekkingen en vreugde. Onze bureaus staan er nog steeds, maar liggen vol met literatuur en tijdschriften. We gaan nu elke vrijdag naar een Charlotte Mason-coöperatie. Zelfs mijn onwillige zoon vond het leuk om in de zevende klas Shakespeare en de Britse geschiedenis te leren. Onlangs zei hij: “Mam, dit is het beste schooljaar dat we ooit hebben gehad!” Het is genoeg om elke moeder aan het huilen te maken. Voorlopig werkt deze methode voor ons goed, maar ik heb die dag een waardevolle les geleerd. Als je moeite hebt om je schooldagen goed te laten verlopen, of als de wiskundecursus droog en lastig is geworden, doorbreek dan de routine en probeer iets nieuws! Misschien kan slechts één dag buiten of een nieuw boek de nieuwe start veroorzaken die uw gezin nodig heeft.