Neem genoegen met uw beslissing

Lente 2023/Jennifer Smith

In deze steeds veranderende wereld worden ouders gevraagd beslissingen te nemen die een vorige generatie nooit voor mogelijk had gehouden. Sommigen zouden kunnen beweren dat er dagelijks te veel beslissingen aan ons worden voorgelegd. Van het streamen van televisie tot het in een handomdraai bestellen van een diner: er ligt een continue dosis keuzemogelijkheden voor ons klaar. Dit spervuur aan keuzes houdt ook niet op als het gaat om het onderwijs aan onze kinderen.

Onze ouders en grootouders schreven hun kinderen in op de plaatselijke school; Iedereen stuurde zijn kinderen daarheen. Af en toe was er een privéschool beschikbaar, maar slechts voor een paar gezinnen in de gemeenschap. Hoewel we onze buren de hulp toevertrouwden om onze kinderen op te voeden, verloren we niet uit het oog dat het nog steeds onze taak was om de ouder te zijn. Tegenwoordig zijn er gezinnen die meer van voorbijgaande aard zijn in de manier waarop ze leven, en zijn gemeenschappen verdeeld over de manier waarop de samenleving zou moeten functioneren. We beoordelen onszelf tegen perfect uitziende gezinnen die honderden kilometers verderop op sociale media te zien zijn en twijfelen maar al te vaak aan onze beslissingen. Toch zijn er zoveel mogelijkheden voor onderwijs – openbaar, particulier, online, coöperaties, thuisonderwijs en zelfs hybride vormen – beschikbaar.

Thuisonderwijs is veel populairder geworden en ik durf te zeggen: een norm in de samenleving. Als je dit artikel leest, heb je hoogstwaarschijnlijk de beslissing genomen om thuisonderwijs te volgen, en dat brengt nog meer beslissingen met zich mee. Laten we eerlijk zijn: als je jezelf tenminste eenmaal deze vragen hebt gesteld: welk leerplan moeten we gebruiken? Zullen mijn kinderen goed presteren op gestandaardiseerde tests? Hebben ze voldoende goede sociale interactie? Hoe weet ik of de scholing echt effectief is? Dit zijn allemaal vragen die ik mezelf heb gesteld.

Waarom ontbreekt het ons aan vertrouwen en vreugde als het gaat om het kiezen en leiden van de opleiding voor ons kind? Te vaak in het begin van mijn thuisschoolreis vroeg ik me af of ik mijn kinderen überhaupt wel onderwijs moest geven. Veel onderzoeken hebben aangetoond dat het grootste deel van de hersenontwikkeling van een kind plaatsvindt op de leeftijd van vijf jaar, maar we maken ons zorgen over de jaren van het formele onderwijs. Hoe kunnen we, als we vóór de kleuterschool al tachtig procent van de basis hebben gelegd, zo snel vergeten dat we de meest gekwalificeerde zijn!

Ik blijf mezelf één ding vertellen: laten we nog een keuze maken en die bezitten! Ongeacht de fouten die we hebben gemaakt of de lessen die we nog niet hebben afgemaakt, deze reis is alleen voor ons. Op een dag onderteken je het diploma voor het afstuderen. Je zult weten dat er alles aan is gedaan om ze te leren wat je kon. Laten we genieten van deze jaren, want net als het ouderschap zijn ze vluchtig. Ieder van ons die ervoor kiest om een kind thuisonderwijs te geven, heeft dezelfde faalangst. Als ze het niet goed doen, voelen wij ons verantwoordelijk, maar zouden we die last als ouder toch niet dragen?

Als we de keuze hebben gemaakt, moeten we er zeker op vertrouwen dat de voordelen groter zullen zijn dan de nadelen. Mijn oudste maakt de middelbare school af en het einde van onze reis is zo dichtbij. Ik denk erover na hoe ik terug zal kijken als ze klaar is, en ook hoe ik me zal voelen als al mijn kinderen klaar zijn. Ik kan me de testresultaten, de individuele lessen of de sociale activiteiten die we deden niet herinneren. Ik zal vragen: "Hebben we meer dagen gehad dan niet die gevuld waren met vreugde?" Ik zal me herinneren dat mijn kinderen elke ochtend met plezier naar hun schoolwerk gingen en dat mijn tieners graag wilden leren en een toekomstige carrière wilden vinden. Ik zal in hun ogen kijken terwijl de mijne gevuld zijn met tranen op de dag van de diploma-uitreiking en weet dat de genade van God ons hier heeft gebracht. Er zullen geen examens meer zijn, de bureaus zullen leeg zijn en mijn agenda zal stil zijn, toch zal ik met een gerust hart leven in de wetenschap dat er nooit een betere keuze was dan hun leraar te zijn.