Mijn advies aan alleenstaande thuisonderwijsouders: druk door!

Soms worden er in het leven dingen naar je toegegooid, die je de wind uit je lijf slaan. Terwijl u zich op de grond bevindt, omringd door omstandigheden die nooit hadden mogen gebeuren, vindt u het gemakkelijk om uw beslissingen in twijfel te trekken en uw leven te beperken tot het beheersbare en veilige. En als die ramp het verlies van een echtgenoot met zich meebrengt, is thuisonderwijs het eerste wat iemand overboord gooit. Maar druk door.

Vele jaren geleden schreef een joodse rabbijn, Paulus, om een worstelende gemeente in Griekenland te bemoedigen. De Korinthiërs begonnen hun geloof in de opstanding van de doden los te laten. Ze verloren de grip op de ultieme realiteit die hun dagelijks leven had moeten bepalen. Omdat Jezus uit de dood was opgewekt, hadden zij de hoop dat ook zij uit de dood zouden worden opgewekt, onvergankelijk, waarbij de sterfelijke onsterfelijkheid zou aannemen. De dood verzwolgen in de overwinning. Deze hoop, deze eeuwige realiteit, stelde Paulus in staat om in Efeze met de wilde dieren te vechten en te volharden ondanks schipbreuk en stenigingen. (Zelfs slechte thuisschooldagen zijn niet zo zwaar.) En het was dezelfde verwachting die de gelovigen in Korinthe door hun moeilijkheden heen zou helpen.

Paulus schreef: “Maar God zij dank, die ons de overwinning geeft door onze Heer Jezus Christus. Daarom, mijn geliefde broeders, blijf (in het licht van de eeuwige realiteit) standvastig. Laat niets je bewegen. Geef uzelf altijd volledig toe aan het werk van de Heer, omdat u weet dat uw arbeid in de Heer niet tevergeefs is.’ (1 Kor 15:57-58)

Ik leerde dit vers uit mijn hoofd op de middelbare school, en het kwam bij mij terug als jonge moeder van vijf kinderen. Ruim vijftien jaar geleden, toen de jongste drie maanden was en de oudste negen, begon ik als alleenstaande ouder aan de reis. We waren een situatie van misbruik ontvlucht, kwamen het hele land door en begonnen opnieuw zonder de tussenkomst of steun van de vader van mijn kinderen. Gods genade was tastbaar: voorziening voor mijn gezin, een ondersteunende gemeenschap en Zijn aanwezigheid bij ons. Maar het was niet gemakkelijk. Bezorgde familie en vrienden gingen ervan uit dat ik zou gaan werken en mijn kinderen naar de staatsscholen zou sturen. Maar dat was niet wat de Heer mij vertelde. We zouden doorgaan met thuisonderwijs. Destijds leek het onmogelijk, en dat was het ook. Maar vijftien jaar later heb ik één afgestudeerde, twee studenten en twee tieners die nog steeds thuisonderwijs krijgen. Ze zijn allemaal gepassioneerd door hun geloof en streven de visie voor de toekomst na die God hen heeft gegeven. En wij kunnen niet minder doen. Houd je ogen op de prijs.

“Daarom, mijn geliefde broeders, blijf standvastig. Laat niets je bewegen. Geef uzelf altijd volledig over aan het werk van de Heer.’ Maar wat is het ‘werk van de Heer’ als we het hebben over thuisonderwijs voor alleenstaande ouders? Misschien is een betere vraag: wat is ‘het werk van de Heer’ met betrekking tot mijn kinderen? Wat is Gods hart voor hen en hoe kan ik met Hem deelnemen aan hun leven? Ik wil graag vier suggesties doen.

Ten eerste: wees in Zijn aanwezigheid. Je bent gemaakt om een relatie te hebben met de Levende God. Voordat u een ouder, vriend, werknemer of zakenman bent: als u Jezus kent, bent u een kind van God. Alles wat je doet en elke relatie die je hebt, vloeit voort uit deze ene relatie. Het is jouw identiteit. Het is de enige identiteit die niet verandert of verandert. Hij is jouw Bron, jouw Minnaar, jouw Hoop en jouw Leven. Breng tijd met Hem door, in Zijn woord de Bijbel, in gebed, in aanbidding, in stilte. U kunt niet weten hoe u uw kind volledig moet leiden of verzorgen, tenzij God het u zegt. Je zult Zijn stem niet horen, tenzij je oefent met luisteren. Heb je hulp nodig? Wees in Zijn aanwezigheid. Ben je ontmoedigd? Hij is de grote aanmoediger. Ben je moe? Hij is jouw kracht. Ben je in de war? Hij is jouw wijsheid. Ben je gestrest? Hij is jouw vrede. Wees in Zijn aanwezigheid.

Ten tweede: wees in het moment. Hoe kun je jezelf ‘volledig aan het werk van de Heer overgeven’ als je er niet volledig bij bent? Mijn familie zal nooit de keer vergeten dat Annalise, mijn toen zestienjarige, naar huis belde om me te vertellen dat ze een auto-ongeluk had gehad. Het ging goed met haar; verzekerde ze mij. Dus deed ik wat elke niet-betrokken ouder zou doen en bleef werken. Pas toen ik het aan de telefoon vertelde aan haar oudere zus, die reageerde met de klassieke 'Mam!' dat ik besefte dat ik op de verkeerde plaats was. Op dat moment hoorde ik bij Annalise. Ben je bezig met wiskundeproblemen? Werkwiskundeproblemen. Voetbal jij met je kinderen? Besteed aandacht aan het spel. Doen jullie samen de afwas? Weet wat er om je heen gebeurt. Of je nu wel of niet van je kinderen kunt genieten, zegt boekdelen. Wat zeiden ze dat grappig was? Wat betreft hen? Welk probleem heeft onmiddellijke aandacht nodig? ‘Geef uzelf volledig aan het werk van de Heer’ Het belangrijkste werk dat u nu voor de Heer zult doen, is het opvoeden van uw kinderen. Wees betrokken en mis het moment niet. Praat uw zoon of dochter tegen u? Luisteren!

Wees vervolgens verstandig. Als u zich volledig aan het werk van de Heer wilt wijden, doet u ook de dingen waardoor u door kunt gaan. Zonder benzine, olieverversing, goede banden en onderhoud zal uw auto niet lang ver komen. Als je met je auto ergens heen wilt, moet je er zelf voor zorgen. En om je ‘volledig aan het werk van de Heer te geven’ moet je voldoende slapen, bewegen en gezond eten. Er is niets nobels of spiritueels aan jezelf de grond in rennen. “Je bent niet van jezelf. U bent duur gekocht, verheerlijk daarom God in uw lichaam.” Deze waarschuwing geldt voor veel meer gebieden dan u misschien denkt. En wees voorzichtig met wie u tijd doorbrengt. Omring jezelf met gelijkgestemde mensen die je zullen ondersteunen waartoe God je geroepen heeft en die je zullen aanmoedigen. Bewaak met wie uw kinderen hun tijd doorbrengen – en dat geldt ook voor internet en televisie. Wijs ze op Jezus – de hele dag door.

Ten vierde: wees genereus. ‘Geef uzelf altijd volledig toe aan het werk van de Heer.’ Het maakt me niet uit hoe weinig je hebt om van te leven of hoe zwaar het is, je kunt het je niet veroorloven om niet te geven. Mensen maken zo vaak de fout door te denken dat vrijgevigheid over geld gaat – hoeveel je wel of niet hebt. Vrijgevig zijn en tienden geven gaat over geloof. Het is een verklaring dat God jouw voorziener is, en dat Hij je niet in de steek zal laten. Het herinnert jezelf en je kinderen eraan dat je niet in angst wandelt en dat God soeverein is. Op een december, aan het begin van ons eenouderavontuur, kwam ik $2.000 tekort aan wat ik nodig zou hebben alleen al voor de basisuitgaven om het jaar af te ronden. Dit was een exorbitant bedrag voor ons terwijl elke dollar er toe deed, maar de Heer verzekerde mij dat Hij zou voorzien. Mijn antwoord was om onmiddellijk tienden te betalen op de $2000, zelfs voordat God het gaf. Ik zou Hem vertrouwen. Onnodig te zeggen dat God tegen het einde van de maand in het geld voorzag. Hij is altijd trouw aan zichzelf. Geef dus wanneer God het zegt, regelmatig en extravagant. Wees genereus en bewijs de trouw van God.

Weet u ten slotte werkelijk dat uw arbeid niet tevergeefs is in de Heer? Als u dat doet, verspilt u geen tijd met twijfelen, spijt hebben of aarzelen. Webster's definieert 'ijdel' als zonder echte waarde of betekenis; waardeloos, leeg, nutteloos, hol. Zonder kracht of effect; nutteloos, vruchteloos, onrendabel.

De sleutel is de zinsnede ‘in de Heer’. Johannes 15:9 zegt dat Jezus de wijnstok is en wij de ranken. Hij die in Hem blijft en in wie Jezus verblijft, draagt veel vrucht; want zonder Hem kunnen wij niets doen. Als we werken door de kracht van de Heilige Geest, zorgt God ervoor dat er vrucht wordt voortgebracht. Het is het natuurlijke resultaat. Het is onze verantwoordelijkheid om hieraan gehoor te geven. De vrucht zal komen.

Uw arbeid, uw thuisonderwijs, heeft echte waarde en betekenis. Het is niet tevergeefs. De opleiding van uw kinderen bereidt hen niet alleen academisch voor, het heeft eeuwige gevolgen. Terwijl ze Christus voor zichzelf kiezen, kiezen ze voor het leven. Thuisonderwijs is effectief omdat het levens verandert. Het stelt je in staat natuurlijke gaven en vaardigheden te koesteren en tegelijkertijd zwakke plekken te versterken. Het draagt vrucht in jouw leven, het leven van je kinderen en de levens die je aanraakt met de liefde van Jezus. Het is niet tevergeefs.

Een aantal jaren geleden hadden wij een zwembad. Acht maanden per jaar beschermde een enorm stuk zwart plastic ons zwembad tegen kikkers, bladeren en ander vuil. In het voorjaar zou het door de regen onder 1,20 meter water staan. Dus pompten we het water weg, waardoor er een dikke laag groen slijm en bladeren achterbleef. Mijn kinderen probeerden vervolgens het plastic uit het zwembad te halen zonder het afval erin te dumpen. Op een gedenkwaardige dag waren het Josiah en ik die de dekking door het kleine hek en uit het zwembad worstelden. Ons plan was om het af te spuiten zodra het uit het zwembad was. Maar voordat we dat konden doen, moesten we de enorme stapel rottende bladeren die erop lagen, wegwerken. Helaas bleek de meest effectieve manier om ze eraf te krijgen gewoon onze handen te gebruiken. Het slijm plakte zich in dikke stukken aan onze benen en armen vast. De geur van verval was sterk. Toen, net toen we klaar waren met het neerleggen van het enorme plastic in de tuin, renden er vier jonge stieren voorbij. De kalveren van de buren waren eruit. Wat ga je doen? Jij helpt mee om die kalveren te krijgen. En voor je het weet, sta je daar, onder het slijm, nonchalant te kletsen met de buurman die je nog maar net hebt ontmoet. En je vraagt je af: waarom kunnen we niet slechts één puinhoop tegelijk aanpakken? Waarom krijgen uw kinderen gifsumak over hun hele gezicht voordat de grootouders op bezoek komen? Waarom gebeuren er financiële problemen te midden van emotionele rampen? Waarom geef je nog steeds thuisonderwijs zonder echtgenoot? Waarom moet je in Efeze tegen de beesten vechten terwijl je probeert om te gaan met onvolwassen gelovigen in Griekenland? Ik weet het niet.

Maar de waarde van het zwembad voor mijn familie en de waarde van het zwembad voor onze vrienden zat niet in het slijm waar Josiah en ik tegen vochten, of in het vee dat ons onderbrak. De waarde van het zwembad werd later ervaren. We volhardden omdat we hoopten dat onze acties deel uitmaakten van een groter geheel.

Beoordeel uw thuisonderwijs ook niet op basis van het slijm, de slechte dagen, de moeilijkheden en de mislukkingen. En vind het niet vreemd dat je in meerdere arena’s doorzet. Houd je focus op eeuwige dingen. Vecht tegen die beesten omdat je een eeuwige hoop hebt, een hoop die je überhaupt naar de thuisschool heeft geleid – een hoop die je tot het einde toe zal doorstaan.

“Daarom, mijn geliefde broeders, blijf standvastig. Laat niets je bewegen. Geef uzelf altijd volledig toe aan het werk van de Heer, omdat u weet dat uw arbeid in de Heer niet tevergeefs is.’