Leer uw kinderen wanneer ze zich moeten onderwerpen

Herfst 2023, door Matthew McDill

Op een dag vond er een enorme ruzie plaats in mijn huis. Het leek erop dat elk gezinslid erbij betrokken was. Daarom heb ik een staakt-het-vuren afgekondigd en iedereen uitgenodigd voor vredesbesprekingen. We gingen in de woonkamer zitten en ik las deze enkele vraag uit Jakobus 4:1: “Wat veroorzaakt ruzies en wat veroorzaakt ruzies onder jullie?” Wat een simpele en krachtige vraag! Als we de oorzaak van onze gevechten zouden kunnen begrijpen, zouden we ze misschien kunnen voorkomen. James legt verder uit:

“Is dit niet het feit dat uw hartstochten in u met elkaar in oorlog zijn?
Je verlangt en hebt niet, dus je moordt.
Je begeert en kunt het niet verkrijgen, dus vecht en maak je ruzie.
Dat heb je niet, omdat je niet vraagt. . . .
Weet u niet dat vriendschap met de wereld vijandschap met God is?
Daarom maakt iedereen die een vriend van de wereld wil zijn, zichzelf tot een vijand van God. .
Onderwerp u daarom aan God. Weersta de duivel en hij zal van je vluchten.
(Jakobus 4:1-2, 4, 7)

De drie bijbelse vijanden voor het leven in vrijheid komen in deze passage naar voren: 1) ‘je passies…in jezelf’, 2) ‘de wereld’, en 3) ‘de duivel’. Jakobus leert dat deze verlangens, systemen en geesten die zich tegen God verzetten, relaties vernietigen. Hij spoort ons aan om ons met onze behoeften tot God te wenden, te weigeren ons op één lijn te stellen met de wereld en de duivel te weerstaan. Deze daden kunnen allemaal als volgt worden samengevat: “Onderwerpt u daarom aan God” (Jakobus 4:7a). De eerste manier waarop we conflicten met anderen kunnen vermijden, is dus door onze verlangens en behoeften aan God toe te vertrouwen.

We zijn niet alleen geroepen om ons aan God te onderwerpen, maar we zijn ook geroepen om ons op verschillende manieren aan elkaar te onderwerpen. Onderdanigheid is de sleutel tot goed functioneren in elke gemeenschap of relatie. Onderwerping vindt plaats wanneer de ene persoon zich overgeeft aan de andere persoon. Wanneer twee auto's tegelijkertijd op dezelfde rijstrook rijden, moet één bestuurder voorrang geven, anders ontstaat er een wrak. Op dezelfde manier, als een persoon niet bereid is toe te geven in een conflict, zal er ruzie ontstaan. De tweede manier waarop we conflicten met anderen kunnen vermijden, is door te leren ons op de juiste manier aan hen te onderwerpen. Er zijn zeker momenten waarop we onze kinderen moeten leren zich niet aan anderen te onderwerpen, maar dat is een ander onderwerp. Laten we beginnen met hen de drie belangrijke redenen te leren die de Bijbel geeft om zich aan elkaar te onderwerpen: liefde, waarheid en autoriteit.

Liefde
We onderwerpen ons aan elkaar omdat we het beste voor elkaar willen. Liefde wordt gedemonstreerd als we onszelf opofferen voor het welzijn van een ander. Dit betekent dat we onze wil en verlangens opgeven ten behoeve van iemand anders. We moeten echter begrijpen dat het liefhebben van anderen niet betekent dat we proberen hen gelukkig te maken door ze te geven wat ze willen. Krijgen wat we willen zal ons op de lange termijn niet gelukkig maken. In plaats daarvan betekent het liefhebben van anderen dat je ze geeft wat ze nodig hebben. Dus als we ons in liefde aan elkaar onderwerpen, stellen we de behoeften van iemand anders boven onze eigen verlangens en behoeften, zoals gedefinieerd door de Bijbel.

Doe niets vanuit zelfzuchtige ambitie of verwaandheid,
maar acht in nederigheid anderen belangrijker dan uzelf.
Laat ieder van jullie niet alleen naar zijn eigen belangen kijken,
maar ook voor de belangen van anderen.
(Filippenzen 2:3–4)

Waarheid
We onderwerpen ons aan elkaar als we tegen elkaar spreken wat waar en juist is. Wanneer de waarheid door een menselijke agent aan ons wordt overhandigd, is het onze verantwoordelijkheid om ons daaraan te onderwerpen. Keer op keer worden we in de Bijbel geïnstrueerd om elkaar te onderwijzen, corrigeren, waarschuwen, aansporen, bemoedigen en aan de waarheid te herinneren. ‘De waarheid spreken in liefde’ staat centraal in de functie en groei van het lichaam van Christus (zie Efeziërs 4:11–16). Jezus geeft autoriteit aan de individuele gelovige en aan de kerk om onze broeders en zusters op te roepen tot bekering van zonde (Matteüs 18:15-17).

Autoriteit
Wij onderwerpen ons aan degenen aan wie God de verantwoordelijkheid heeft gegeven om leiding te geven. God heeft ieder van ons een specifieke rol gegeven in onze verschillende gemeenschappen. Sommigen krijgen de autoriteit om te leiden, anderen de verantwoordelijkheid om te volgen. In het huwelijk krijgt de man de autoriteit om leiding te geven, en wordt de vrouw geroepen zich te onderwerpen (Efeziërs 5:22-33). In het gezin krijgen ouders de autoriteit om hun kinderen op te leiden en te disciplineren, en de kinderen zijn verantwoordelijk om te gehoorzamen (Efeziërs 6:1-4). In de kerk krijgen oudsten de autoriteit om Gods volk te onderwijzen, te verzorgen en te leiden (Handelingen 20:28). De kerk is verantwoordelijk voor het volgen van hun voorbeeld (Hebreeën 13:17). In de wereld zijn er mensen met autoriteit om leiding te geven in ons werk (Efeziërs 6:5–8) en in de staat (Romeinen 13:1–7). Als God iemand de autoriteit heeft gegeven om ons te leiden, dan is het onze taak om ons aan hun leiderschap te onderwerpen.

Heb je er al over nagedacht hoe tegencultureel dit allemaal klinkt? Onze cultuur moedigt zelfbevrediging en individualisme aan in plaats van liefde. Onze cultuur wordt gedomineerd door secularisme en heeft moeite met het erkennen dat de waarheid überhaupt bestaat. Omdat er geen absolute waarden zijn, heeft iedereen recht op zijn of haar eigen waarheid. Bovendien waardeert onze cultuur autonomie in een zodanige mate dat bijna elke door God gegeven autoriteit wordt afgewezen.

In plaats van het patroon van de wereld te volgen, kunnen we onze kinderen leren de dingen op Gods manier te doen. Hoe zouden onze relaties eruitzien als we ons in liefde en waarheid aan elkaar zouden onderwerpen en als we ons zouden onderwerpen aan degenen met autoriteit? Stel je voor dat ieder van ons de belangen van de mensen om ons heen behartigt in plaats van die van onszelf. Stel je voor dat we allemaal naar anderen luisteren als ze ons helpen op het goede pad te komen. Stel je voor dat ieder van ons trouw degenen volgt die de autoriteit hebben om leiding te geven. Als we allemaal zo zouden leven, zou er aanzienlijk meer vrede zijn. Dit zijn het soort relaties waar we naar verlangen in ons gezin en voor onze kinderen terwijl ze hun eigen leven leiden.