Hoe lang? O Heer, hoe lang nog? Een kerstoverdenking

door Jessica Frierson, 21 december

Hoe lang, Heer, hoe lang? Is er iemand die deze hartverscheurende vraag niet heeft gesteld? Hoeveel van jullie vragen dit op dit moment? 

Een van mijn favoriete delen van het kerstverhaal komt niet eens voor in het deel dat gewoonlijk wordt gelezen en gedramatiseerd tijdens onze adventsvieringen. En toch illustreert het zo mooi de essentie van de adventstijd.

Ons verhaal speelt zich veertig dagen na de geboorte van Jezus af, terwijl Jozef en Maria hun nieuwe baby naar de tempel brengen voor zijn inwijding. (Ik hou van de ongelooflijke ironie hier – “om Hem aan de Heer voor te stellen.” Ze brengen de Heer om Hem voor te stellen aan…. de Heer!)

Aan de zijlijn wacht een geduldige oude man tot hij het signaal krijgt om het podium op te gaan, ‘rechtvaardig’ en ‘vroom’ en ‘de Heilige Geest was op hem.’ Simeon heeft gewacht... gewacht op de vertroosting van Israël, verwijzend naar de troost die in Jesaja 40 is beloofd en die de Messias aan Zijn volk zou brengen. Heel Israël keek uit naar de beloofde Messias, maar Simeon wachtte op de vervulling van een persoonlijke belofte.

“Het was hem door de Heilige Geest geopenbaard dat hij de dood niet zou zien voordat hij de Christus van de Heer had gezien.” Wie weet hoe lang deze man al had gewacht. De Schrift vertelt ons niet wanneer hij deze openbaring ontving. Het kan jaren of zelfs tientallen jaren geleden zijn. We weten wel dat hij nu een oude man is, want nadat hij het kindje Jezus daar in de armen van zijn moeder heeft gevonden, bidt hij: “Heer, nu laat U uw dienaar in vrede vertrekken…”. Blijkbaar was hij bereid om te sterven, maar wachtte hij op het zien van deze baby, de Christus.

Is het niet merkwaardig dat dit 40 dagen na de geboorte gebeurt? Waarom stond hij niet op de geboortelijst? De nederige herders werden aangekondigd door een menigte engelen en deze vrome man, bedekt door de Heilige Geest, wachtend op de Messias zodat hij dit leven kon verlaten, moet hij nog eens 40 dagen wachten? Verdiende hij niet op zijn minst een kleine hint: 'Simeon, de baby is geboren en je zult hem binnenkort ontmoeten.' Nee, hij wacht nog eens 40 dagen totdat Jozef en Maria Hem binnenbrengen om het offer te brengen dat volgens de Joodse wet vereist is voor de eerstgeboren man.

Heeft u zich ooit zo gevoeld, dat u lang genoeg hebt gewacht tot God Zichzelf aan u openbaarde? Dat de tijd werkelijk is aangebroken dat Hij in beweging komt? Heeft u ooit zo lang gewacht dat u begint te twijfelen of dit ooit zal gebeuren? Misschien voel je je nu zo. Misschien bevindt u zich midden in een situatie waarin u God echt nodig heeft om u te helpen, te leiden, om de wanhopige omstandigheden waarmee u wordt geconfronteerd, op te lossen. Voel jij je als David die het uitschreeuwde in Psalm 13:1: “Hoe lang, o Heer? Wil je mij voor altijd vergeten? Hoe lang zul je je gezicht voor mij verbergen?'

Heeft Simeon deze vragen gesteld? Ik denk dat we dat allemaal wel eens doen. Koning David deed dat zeker. We hebben nogal wat van zijn psalmen die de vraag herhalen: "Hoe lang?". En dan hebben we psalm na psalm die Gods trouw en goedheid verkondigen. Deze psalmen laten ons zien dat het normaal is om die gevoelens te hebben en bemoedigen ons dat God inderdaad hoort en ziet.

Hoe vaak is Simeon niet naar de tempel gekomen in afwachting dat het vandaag de Dag zou kunnen zijn? Misschien dacht hij, terwijl hij wachtte op de vervulling van de Messias die beloofd werd in de eerste twee verzen van Jesaja 40, ook aan de rest van het hoofdstuk, het deel dat we vandaag de dag zo vaak horen aanhalen: ‘Maar zij die op de Heer wachten, zullen hun kracht vernieuwen; zij zullen opstijgen met vleugels als arenden, zij zullen rennen en niet moe worden, zij zullen lopen en niet flauwvallen.” Patiënt Simeon, wachtend op de belofte, kreeg elke dag nieuwe kracht om zijn tocht naar de tempel te maken om te zien of de Christus geopenbaard zou worden… en vanmorgen ‘kwam hij door de Geest de tempel binnen. En toen de ouders het Christuskind binnenbrachten om voor Hem te doen volgens de wet, nam hij het in zijn armen en zegende God...’

Dit is wat het geloof in ons doet. Het trekt ons uit bed als we niet het gevoel hebben dat we nog een dag aankunnen. Het geloof zorgt ervoor dat we keer op keer terugkeren naar die plaats van verwachting, omdat Vandaag. Zojuist. Kunnen. Zijn. De dag. Als we niets hebben om in onze handen te houden of onze ogen op te richten, is het bewijs dat God aan het werk is ons geloof. Geloof is “het door God ingeplante principe van innerlijk vertrouwen, zekerheid, vertrouwen en vertrouwen in God en alles wat Hij zegt”, aldus de redacteuren van de New King James Spirit-filled Life Bible.

Heeft u vandaag een implantaat in uw hart nodig? Wanneer het erop lijkt dat God de vervulling van Zijn belofte heeft tegengehouden...

Als je het gevoel hebt dat Hij Zijn gezicht voor je verborgen heeft...

Als je hebt gebeden... en gebeden... en gebeden...

Denk aan de hoop op Kerstmis:
– een herderskoning die zijn eigen twijfels en angsten uitschreeuwt en beantwoord wordt door zijn eigen betovergroot…. achterkleinzoon
– een oude man die aan de zijlijn staat te wachten (maar liefst 40 dagen extra!)
– 400 jaar stilte verbroken door het huilen van een baby
– een jonge moeder die aan de vereisten van de wet voldeed door Degene binnen te halen die de volledige vervulling van de wet zelf was
– de langverwachte Messias, de Beloofde, de Hoop van Israël.

‘Heb goede moed en Hij zal jullie hart sterken, jullie allemaal die op de Heer hopen.’ Psalm 31:24