Het begint opnieuw: goed nadenken over beproevingen

​5 oktober 2016

Het begint opnieuw! Ja, dat was het inderdaad. Het was donderdag 2 juni 2016, 9.00 uur. Eindelijk was de zomer aangebroken, en daarmee ook de NCHE-conferentie van 2016. Binnen slechts anderhalf uur, terwijl we opgewonden uit het raam van onze auto keken, zouden we inchecken in het hotel, klaar voor drie dagen vol hard werken, geweldige sprekers, plezier en gemeenschap.

Maar dit jaar zou het anders zijn. Onze opwinding werd een beetje getemperd door een flinke dosis zakelijke realiteit. Vanwege vertragingen bij de bouw had het congrescentrum ons laten weten dat de leveranciershal op de eerste verdieping niet op tijd klaar zou zijn voor onze conferentie. Wat? Zou het niet klaar zijn? Maar we hadden een contract! We hadden al plannen opgesteld over de locatie van elke leverancier. We hadden al besloten waar en hoe we de tieneractiviteiten zouden uitvoeren en waar we de afgestudeerden op zaterdagmiddag zouden verzamelen voordat ze in de rij zouden staan om de grote zaal binnen te lopen en 'Pomp and Circumstance' te horen.

Kortom, we hadden onze hele conferentie tot in de puntjes gepland en nu krijgen we dit nieuws. Onze gedetailleerde plannen waren ontspoord. Dus nu moesten we opnieuw beginnen met dezelfde leveranciers en activiteiten, maar op de een of andere manier aanpassen en aanpassen aan de helft van de ruimte.

We moesten een aantal vragen beantwoorden en acties overwegen – snel. Waarom was dit gebeurd? Wat zullen we doen? Waar zouden we de verkopers plaatsen? Welke impact zou dit hebben op de workshops en tienerdans? Wat als het regende?

Al deze vragen en de bijbehorende emoties leken in deze situatie geldig. We wilden niet dat dit zou gebeuren, maar het gebeurde wel, en we moesten actie ondernemen, en nog belangrijker: we wilden de Heer eren in onze daden en houding. Had Gods Woord instructies voor ons? We zullen het zo zien!

Stap anderhalve week vooruit. De NCHE Thrive! De conferentie was nu in onze achteruitkijkspiegel, en mijn vrouw, Lorie, onze jongste zoon, Peter, en ik waren drie prachtige dagen aan het afsluiten in een ongelooflijke kerkretraite. We waren opgefrist door geweldig onderwijs en geweldige gemeenschap. Het was bijna tijd voor het avondeten en Lorie had haar smaakpapillen klaargemaakt voor de gebraden kip en een speciaal dessert met aardbeienpudding. Wat een geweldige afsluiting zou dat zijn! Na het eten pakten we onze spullen en gingen met volle buiken naar huis om aan de slag te gaan met onze plannen voor de zomer.

Maar iets ontspoorde onze plannen opnieuw. Lorie kreeg behoorlijke pijn op de borst en moeite met ademhalen. Ze zei zachtjes: 'Ik kan momenteel niet zo goed ademen. Mijn borst doet een beetje pijn en mijn arm tintelt. Laat me gewoon een paar minuten gaan liggen, dan komt alles goed.' Nou ja, eigenlijk was het niet oké, maar we hadden geen idee hoe niet oké het eigenlijk was.

Een lieve vriendin van de verpleegster op de retraite vond dat het voor Lorie het beste was om naar de eerste hulp te gaan voor controle. Sommige bloedonderzoekresultaten overtuigden de dokter ervan dat Lorie een nacht moest blijven ter observatie en 's ochtends nog een paar tests voordat ze naar huis ging.

Het was nu woensdagochtend 15 juni 2016, 01.15 uur. Terwijl Lorie ging rusten in haar ziekenhuisbed en ik probeerde me op mijn gemak te voelen in mijn ziekenhuisfauteuil, strekte ze zich uit en begon over de zijkant van haar nek en arm te wrijven. en kaak. Even later riep ze de verpleegster en sprak drie woorden die het begin zouden betekenen van een reeks onverwachte gebeurtenissen die een beslissend moment in het leven van ons gezin zouden worden.

“Het begint weer!”

Binnen een paar minuten escaleerde de pijn door haar hele borst, zoals ze het beschreef: “Iemand heeft een touw om mijn borst gebonden en trekt het steeds strakker en strakker. “Binnen een paar minuten had de pijn een hoogtepunt bereikt en was haar bloeddruk op het dieptepunt gezakt.

De cardioloog arriveerde net op tijd, stelde een aantal vragen en beoordeelde Lorie en de medische gegevens snel voordat hij in een toch al drukke zaal vol verpleegsters, doktoren en technici aankondigde: 'Dit meisje krijgt een hartaanval, en ze heeft een hartaanval. bij cardiogene shock. Als we haar bloeddruk niet weer omhoog krijgen, zullen we haar verliezen!”

Terwijl ik daar stond te kijken, begreep ik niet alle medische termen, maar ik begreep wel de intensiteit en urgentie van alle medische mensen die al dertig jaar voor mijn lieve vrouw zorgden. Ik begreep ook Lorie's tranen en woorden toen ze hen smeekte om de pijn alsjeblieft te laten stoppen. Wat gebeurde er? Wat betekenden al deze medische woorden? Wat bedoelde hij toen hij zei dat ze in een cardio-shock verkeerde? Wat is een code blauw? Wat verlangt U op dit moment van mij, Heer?

Al deze vragen en de emoties die daarmee gepaard gingen, leken in deze situatie geldig. We wilden niet dat dit zou gebeuren, maar het gebeurde wel, en ik moest actie ondernemen en, nog belangrijker, ik wilde de Heer eren in mijn daden en houding. Het was heel duidelijk dat dit serieus was en volledig buiten mijn macht lag. Ik deed het enige wat ik kon doen, en dat was naar mijn hemelse Vader gaan en Hem een verzoekschrift indienen namens mijn dierbare vrouw en ons gezin. Was dit echt? Had Zijn Woord instructies voor mij in deze situatie? We zullen het zo zien!

Dit waren enkele zeer reële en persoonlijke verhalen uit mijn leven van de afgelopen maanden die de basis vormden voor dit artikel. Maar voordat we naar Gods Woord kijken voor instructies, vraag jezelf af: “Hoe zit het met mij, wat begint er opnieuw in mijn leven? Wat is er met mij gebeurd of gebeurt er waardoor mijn plannen zijn ontspoord?’ Sta jij op het punt om weer een jaar thuisonderwijs te gaan geven, en vraag je je stiekem af of je je kinderen wel echt goed les kunt geven? Is het een ander gezondheidsprobleem of een financieel probleem dat opnieuw begint? Is het een baanverlies of een eigenzinnig kind, een ontmoedigde echtgenoot of goede vriend? Als je 's ochtends wakker wordt, is je eerste gedachte: "Oh nee, het begint weer!" Wat het ook is, heeft Gods Woord instructies voor jou en mij? We zullen het zo zien!

Nu denk je natuurlijk: “Ik heb deze broeikas opgepakt om aangemoedigd te worden, en deze man heeft me net de andere kant op gestuurd. Ik wilde niet aan al die dingen denken negatief dingen die hij zojuist ter sprake bracht. Maar wacht. Voordat u de bladzijde omslaat of, nog erger, het tijdschrift op tafel gooit en belooft uw NCHE-lidmaatschap op te zeggen, kunt u er zeker van zijn dat het enige doel van dit artikel is om u aan te moedigen in het grote avontuur van het leven en het grote avontuur van thuisonderwijs. Maar soms betekent aangemoedigd worden dat we onze manier van denken moeten veranderen over dingen die allemaal negatief lijken. We moeten doen wat ik noem goed nadenken.

Zie je, wat ik hierboven deelde, zijn echte verhalen om je aan het denken te zetten over beproevingen. Dat is juist, beproevingen. Een mentor vertelde me ooit dat iedereen met wie je praat een of meer beproevingen doormaakt, of ze die nu met je delen of niet. Of het nu fysiek, mentaal, emotioneel, financieel, spiritueel of iets anders is, we ondergaan allemaal voortdurend beproevingen. Sommigen van ons zullen in het vlees op deze beproevingen reageren en boos en geïrriteerd worden, en sommigen zullen in geloof reageren. Hoe we op beproevingen reageren, zal onthullen wat we weten en werkelijk geloven over God. Sommigen van ons zullen verpletterd worden en op onze knieën vallen voor Christus, en sommigen zullen gewoon verpletterd worden1. Dus laten we de vraag opnieuw stellen: heeft Gods Woord instructies voor mij in deze situatie? Het goede nieuws is een volmondig antwoord: ja, dat is zo!

Omdat God Lorie en mij zo genadig heeft toegestaan gedurende ons huwelijk vele beproevingen te doorstaan, hebben we overleg gepleegd met degenen die wijzer zijn dan wij en hebben we Gods Woord aandachtig bestudeerd om het beter te kunnen begrijpen. Hoewel uw beproevingen misschien anders zijn dan de onze, vertrouw ik erop dat veel van de dingen die de Heer u onderweg heeft geleerd, u en uw gezin zullen bemoedigen terwijl u door de beproevingen van het leven gaat die God voor u heeft voorzien. Dus hier is wat stof tot nadenken Kirklands Korner; Ik hoop dat het jou net zo zegent als wij.

We waren onlangs aan het lunchen met onze vrienden en mentoren Hank en Shelia Erwin, die velen van jullie hebben gehoord en ontmoet op de NCHE-conferentie. Terwijl we het onderwerp beproevingen bespraken, deelde Hank een paar gedachten die mij grepen en mij weer op Gods Woord richtten. Hij deed deze twee uitspraken:

1. Als God in de Bijbel een mens wil bouwen, neemt Hij hem altijd mee naar de woestijn of een soort woestijnervaring.
2. Beproevingen zijn wat God gebruikt om ons geestelijk volwassen te maken en ons meer op Hem te laten lijken. We zullen goddelijke beproevingen ondergaan totdat we sterven. De sleutel is hoe we over beproevingen denken en hoe wij ze begrijpen in het licht van Gods Woord. Volgens Gods Woord zijn beproevingen goed, en als we erover nadenken, moeten we dankbaar zijn dat God ze gebruikt om ons ‘compleet te maken en aan niets te ontbreken’.

Wauw!" Ik dacht: ‘Ik denk dat hij misschien gelijk heeft. Kijk eens wat God met deze mannen deed:

• Mozes was veertig jaar in de woestijn toen God hem voorbereidde om de kinderen van Israël veertig jaar lang te leiden.
• David bevond zich minstens veertien jaar in de woestijn en andere beproevingen nadat hij tot koning was gezalfd, terwijl God hem voorbereidde om koning van een natie te worden.
• Daniël was in de leeuwenkuil, en Sadrach, Mesach en Abednego waren in de oven terwijl God hen aan het bouwen was.
• Elia leefde in de woestijn onder een kleine boom en werd gevoed door raven terwijl God hem bouwde voor de confrontatie op de berg Carmel.
• Jozef bracht meer dan elf jaar als slaaf en in de gevangenis door terwijl God hem bouwde om Egypte door een vreselijke hongersnood te leiden.
• Paulus had drie jaar lang een woestijnervaring toen God hem bouwde tot een groot zendeling.

Als God de woestijn heeft gebruikt om deze grote mannen uit de Bijbel te bouwen, is het logisch dat Hij deze ook zal gebruiken om ons op te bouwen. Als God je meeneemt naar de woestijn, mopper en klaag dan niet; vraag Hem waarom Hij je daar heeft en hoe Hij je wil opbouwen terwijl je daar bent (Filippenzen 2:13-16). Geen van deze mannen wist wat ons te wachten stond en waarom ze deze beproevingen doormaakten, maar God wel, en God wil dat wij midden in de woestijn op Hem vertrouwen.

Dat moeten we onthouden bij God bestaan geen ongelukken! Alles wat er in ons leven als gelovigen gebeurt, wordt door Zijn almachtige, liefdevolle handen gezeefd. Volgens één commentaar2 vermelden vroege manuscripten van Romeinen 8:28 dit vers zelfs als volgt: “en wij weten dat God ervoor zorgt dat alle dingen ten goede meewerken voor degenen die Hem liefhebben...”

Zijn tweede uitspraak komt rechtstreeks uit Jakobus 1. In de NIV staat dit: “Beschouw het als pure vreugde, mijn broeders en zusters, wanneer u met allerlei soorten beproevingen te maken krijgt, omdat u weet dat de beproeving van uw geloof doorzettingsvermogen voortbrengt. Laat de volharding zijn werk afmaken, zodat je volwassen en compleet zult zijn en niets tekort zult komen.”

Wat betekent dit? Welnu, hier zijn enkele gedachten uit mijn studie.

Allereerst: wat is een proces zoals hier besproken? Het Griekse woord duidt op problemen of iets dat het patroon van vrede, comfort, vreugde en geluk in iemands leven doorbreekt. De werkwoordsvorm betekent “iemand of iets op de proef stellen, met als doel de aard van die persoon of de kwaliteit van dat ding te ontdekken.”3 Het soort beproeving waar deze passage naar verwijst is dus geen verleiding en is niet het resultaat van zonde. Het is goddelijk en opzettelijk met een specifiek gewenst resultaat in ons leven.

Ik kan u verzekeren dat beide bovenstaande beproevingen het patroon van vrede in de levens van alle betrokkenen hebben doorbroken en zeker onze natuur op de proef hebben gesteld. Een test is moeilijk. Soms doet het vreselijk pijn. Als een militaire rekruut een basisopleiding volgt, is dat heel moeilijk en wordt die persoon op de proef gesteld. Een deel van het juiste nadenken over beproevingen is het begrijpen dat het feit dat het moeilijk is, niet betekent dat het slecht is. Alle hierboven genoemde mannen hebben moeilijke dingen meegemaakt met aan elke beproeving een goddelijk en opzettelijk doel verbonden.

Ten tweede: wat is het doel van een rechtszaak? Het vers stelt dat het bedoeld is om te testen, wat bewijs of bewijs impliceert. God brengt zulke tests om de kracht en kwaliteit van iemands geloof te bewijzen en te vergroten en om de geldigheid ervan aan te tonen.4 God brengt ons dus beproevingen om ons te laten zien waar we werkelijk staan op de geloofsmeter en om “de kracht en kwaliteit van ons geloof te vergroten”. .”

Het vers stelt ook dat het testen doorzettingsvermogen voortbrengt, wat wordt gedefinieerd als ‘aanhoudende inspanning om iets te doen of te bereiken, ondanks moeilijkheden, mislukkingen of tegenstand.’5 Een deel van het beeld hier van doorzettingsvermogen is dat van een individu onder een zwaar voorwerp dat zich inspant. om het gewicht te ondersteunen. Wanneer dit gebeurt, willen we doorgaans zo snel mogelijk onder het object vandaan komen, maar God daagt ons uit om ‘in het midden onder te blijven’. Ik moet denken aan 2 Korintiërs 12:7-10, waar we zien hoe God een doorn in het vlees van Paulus toestond voor een specifiek doel en een specifieke tijd in zijn leven. Paulus zegt dat Gods genade voldoende was (voor zijn beproeving), en als die voor Hem voldoende was, dan is dat ook voor ons het geval.

Het testen brengt dus doorzettingsvermogen voort, en nu vertelt het vers ons dat het doorzettingsvermogen zijn werk moet voltooien, zodat we (spiritueel) volwassen en compleet zullen zijn (alle delen heel), en niets tekort zullen komen.” Boom! Daar is het. Goddelijke beproevingen zijn een goede zaak, niet slecht. God wil dat we geestelijk volwassen en compleet zijn, zonder gebreken, terwijl Hij ons voorbereidt op de eeuwigheid met Hem.

Het eerste deel van het vers, ‘beschouw het als pure vreugde’, is logisch. Op de juiste manier denken betekent dat we begrijpen dat het doel van beproevingen, ongeacht hoe zwaar of hoeveel pijn ze ook doen, voor ons welzijn en Zijn glorie is. Ik kan vreugdevol zijn te midden van beproevingen als ik het doel begrijp.

Ja. Het begint opnieuw. Als u aan een nieuw jaar thuisonderwijs of zelfs aan uw eerste jaar thuisonderwijs begint, wees dan bemoedigd en wees vreugdevol. God zal voorzien in goddelijke beproevingen in uw leven en in de levens van uw kinderen. Ja, ze kunnen pijn doen, maar Hij zegt dat Hij met elk ervan een specifiek doel heeft. De Bijbel moedigt ons aan om onze gedachten gevangen te nemen. Laat Satan uw beproeving niet kapen en er een verleiding van maken tot angst, woede, ongerustheid, toorn en wantrouwen. Denk goed na over beproevingen en God belooft de vrede die alle begrip te boven gaat.

God weet precies waar je staat en waar Hij je volwassen wil maken. Blijf eronder zolang God je leidt. Bid: “Heer, stop alstublieft niet voordat u klaar met mij bent. Ik wil volwassen zijn in U en niets tekort komen.” Vraag de Heer om in jou de vrucht voort te brengen die Hij probeert voort te brengen. Jakobus 1:5-8 draagt ons op om Hem om wijsheid te vragen als we die nodig hebben. Soms is de beproeving zo intens dat we niet eens zeker weten wat we moeten bidden. Romeinen 8:23-27 geeft ons daarvoor richtlijnen. Zijn Woord draagt ons ook op om ‘in alles dank te zeggen, want dit is de Heer welgevallig’. Als we het doel begrijpen, is het veel gemakkelijker om Hem te bedanken dat Hij ons een beproeving toevertrouwt.

Ik wil ons ook allemaal aanmoedigen om gevoelig te zijn voor Gods hand op onze kinderen. Hij bouwt ze op dezelfde manier. Vraag de Heer om wijsheid, en wees niet te snel om in te grijpen en de beproevingen van uw kinderen weg te nemen. Soms erkennen we als ouders de beproeving niet als een geschenk van de Heer om onze kinderen op te laten groeien. Soms geeft de Heer ouders zelfs beproevingen ten behoeve van onze kinderen, zodat ze kunnen zien hoe wij met beproevingen worden geconfronteerd, zodat ze bereid zijn hun eigen beproevingen te doorstaan.

Over de beproevingen die aan het begin van dit artikel zijn genoemd, kan ik met trots zeggen dat het een vreugde was om te zien hoe onze conferentiedirecteur, Debbie Mason, en haar hardwerkende team baden, elkaar aanmoedigden, lange uren maakten, zich aanpasten en zich aanpasten. waar nodig en organiseerde een succesvolle conferentie die veel gezinnen tot zegen was die allemaal op weg waren naar dit spannende avontuur van thuisonderwijs. Het was moeilijk, maar ik geloof dat ze de Heer gedurende het hele proces zeker hebben geëerd in hun houding en daden. We zijn allemaal sterker als bestuur omdat we hier samen doorheen zijn gegaan, en ik hoop dat we allemaal meer op Christus lijken.

Op het thuisfront maakt Lorie goede vorderingen na een negen uur durende en vijf bypass-operatie. Deze operatie was een onverwacht antwoord op gebed, omdat we tot de Heer hebben gebeden om ons te laten zien wat de boosdoener is achter veel van Lorie's medische problemen. God heeft deze beproeving ook gebruikt om ons geloof op veel gebieden op te bouwen. Hoewel het proces voor Lorie zeker fysiek zwaar is geweest, is het een zegen voor haar en ons gezin geweest, en we hebben de Heer bedankt voor zijn voorziening. We hebben ook vernomen dat, omdat de situatie van Lorie zo uniek was, ten minste twee ziekenhuizen haar zaak nu verder onderzoeken, en één heeft gevraagd om het te gebruiken om het te delen met andere cardiologen die dan mogelijk de levens van andere patiënten kunnen redden.

Dus de volgende keer dat God je een beproeving toevertrouwt, erken het dan voor wat het is, denk er goed over na en beschouw het als gevolg daarvan als pure vreugde dat God je laat groeien, zodat je compleet zult zijn en niets tekort zult komen.

1 Shelia Erwin; Boek van James Bijbelstudie. Omstreeks 1995

2, 3, 4 John MacArthur Bijbelcommentaar

5 Webster online woordenboek