De waarde van de thuisschoolgemeenschap

Het enige dat beter is dan het gezin waarin je geboren bent, is het gezin dat je kiest. Geboren als enig kind, leerde ik mezelf tevreden te stellen. Ik ben niet iemand die mezelf omringt met een entourage van vrienden, ik voel me helemaal op mijn gemak bij winkelen, dineren en alleen reizen. Interessant genoeg lijkt mijn moeder erg op mij in de zin dat ze ook altijd heel weinig en verre vriendschappen heeft gehad. Daarom was het voor mij een gemakkelijke beslissing om het comfort en de vertrouwdheid van mijn geboorteplaats op te geven en te verhuizen naar een stad op bijna negen uur rijden die ik maar een paar keer in mijn leven had bezocht om een bevredigende carrière na te streven. Ik ben letterlijk verhuisd zonder de zekerheid van een fulltime baan.

Omdat ik op zeer jonge leeftijd een workaholic was geworden, zelfs voordat ik was verhuisd, maakte ik zelden tijd voor zinvolle relaties buiten de traditionele jeugdvrienden die ik al had opgebouwd. Toen ik naar North Carolina verhuisde, isoleerde de verhuizing me verder, omdat ik veel reisde voor mijn werk, waaronder internationale opdrachten die destijds wel een maand duurden. Toen ik vanuit het thuiskantoor werkte, werkte ik zeven dagen per week in een of andere vorm. Om mijn ambities te voeden heb ik uiteindelijk die baan opgezegd om voor mezelf te beginnen. Terwijl ik mijn bedrijf ontwikkelde, merkte ik dat ik constant omringd was door klanten en werknemers, en van buitenaf leek ik een extreem extraverte persoon met een overvloed aan vrienden. Natuurlijk was ik populair in verschillende kringen en uitgenodigd voor veel evenementen, uitstapjes en bij klanten thuis, maar eerlijk gezegd voelde het allemaal zo oppervlakkig en mechanisch aan. Hoewel ik deze extraverte façade presenteerde die me succes als ondernemer opleverde, ging mijn voorkeur er naar uit om aan het einde van de dag naar huis te gaan, de gordijnen dicht te doen en de telefoon uit te zetten. Het gekke is dat ik me zelden eenzaam voelde. Mijn ambitieuze verlangen naar werelds succes nam de plaats in van zowel familie als vrienden.

Toen ik echter moeder werd, besefte ik dat mijn ondersteuningssysteem ernstig ontbrak, en voor het eerst wilde ik zinvolle relaties ontwikkelen, niet alleen voor mij, maar ook voor mijn kinderen. Wat ik ooit negeerde, werd een enorme schijnwerper die mijn gebrek aan persoonlijke connecties onthulde. Ik merkte dat ik door een reeks onevenwichtige en niet-overeenkomende vriendschappen klauterde op zoek naar een zinvol ondersteuningssysteem. Toen ik eenmaal kennis maakte met homeschool-coöperaties, begon ik mensen te ontmoeten met een vergelijkbare gezinsstructuur / dynamiek en geloofssystemen. Door deze coöperaties werden de gezinsinteracties een welkome uitlaatklep, niet alleen voor mijn kinderen, maar ook voor mij, aangezien het avondje uit van de moeder iets werd dat ik eigenlijk had verwacht. Mijn man maakt grapjes over het feit dat ik zelden een kans misloop om met mijn thuisschoolzusjes om te gaan.

Als ik terugkijk op de laatste vijf jaar van mijn leven en de evolutie van mijn thuisschoolgezin, ben ik dolblij. Net als bloedverwanten kunnen we disfunctioneel zijn. We zijn het niet altijd eens over zaken als politiek, historische perspectieven, of we Halloween moeten vieren, of een groot aantal verschillende opvoedingsstijlen, maar het voordeel is dat we verbonden zijn door een gemeenschappelijke band en een gemeenschappelijk doel dat ons samenbindt door deze geweldige thuisschoolreis.

Ik kan begrijpen waarom sommige thuisschoolgezinnen hun interacties willen beperken tot alleen hun naaste familie. Waarom zouden ze hun familie blootstellen aan de mogelijkheid van afwijzing? Waarom zouden ze hun familie blootstellen aan de ongewenste invloeden die hun verlangen zouden kunnen doen ontsporen om hun kinderen te beschermen tegen de onvermijdelijke verschrikkingen van deze goddeloze wereld? Ik weet dat het een cliché is, maar de voordelen zijn de risico's waard. Ik hoef alleen maar te kijken naar de liefdevolle en ondersteunende relaties die onze familie heeft ontwikkeld door onze beslissing om deze sprong in het diepe te wagen en deze risico's te beheersen. In feite, in plaats van uw kinderen te beschermen door ze te isoleren van deze risico's, heb ik gemerkt dat u ze beter beschermt door ze in een ondersteunende omgeving te plaatsen waar niet alleen zij, maar u de steun heeft om deze risico's collectief als groep het hoofd te bieden. Ik heb het gevoel dat we allemaal beter in staat zijn om effectief door deze giftige wereld te navigeren met een gemeenschap die ons heeft omarmd door goed, slecht en lelijk.

Nu vraag je je misschien af: hebben onze kinderen tientallen BFF's? Nee, maar ze hebben wel een handvol loyale, zorgzame vrienden en een gemeenschap van behoorlijk geweldige speelkameraadjes. Gaan we onze kinderen afzetten voor logeerpartijtjes? Absoluut niet! Stoppen we met schoolwerk om vrienden te ontmoeten voor de lunch, naar ons favoriete springkussen te gaan of op schoolreisje te gaan? Absoluut!

Ik schrijf dit artikel om mijn hele gekke, liefdevolle thuisschoolgemeenschap te bedanken die voorbij onze verschillen keek en van ons hield en ons omhelsde met een goddelijke liefde. Ik wil iedereen bedanken die me uitdaagt en motiveert om het beste uit mezelf te halen. Ik wil je bedanken dat je voorbij mijn fouten kijkt en me vergeeft voor alle keren dat ik fouten heb gemaakt. Bedankt voor de onvoorwaardelijke steun en aanmoediging die je me hebt getoond terwijl we samen navigeren door dit ding dat leven heet. Ik realiseer me dat ondersteuningsgroepen en coöperaties voor thuisonderwijs niet voor iedereen geschikt zijn, maar ik stel voor dat je jezelf openstelt voor de mogelijkheid om te geven en te ontvangen wat God ons heeft geschapen om voor elkaar te zijn.

De laatste vraag die ik je zou willen laten overwegen, is: hoe kunnen we de handen en voeten van God zijn voor een verloren en stervende wereld, als we geïsoleerd zijn van iedereen om ons heen? Ik weet dat je deze vraag vaak hoort als mensen zich realiseren dat je thuisonderwijs hebt gekozen boven de traditionele school; maar van waar ik zit, zijn er genoeg mensen die worstelen met hun geloof en familie in onze eigen thuisschoolgemeenschap die gewoon iemand nodig hebben om naast hen te komen en de handen en voeten van God te zijn.