De ADD Mom Thuisscholen

"Het past niet, het past gewoon niet", verklaarde de moeder van Scarlett O'Hara in een scène uit Gone with the Wind. Vaak heb ik me afgevraagd of het 'gewoon niet past' voor mij, een moeder met ADHD, om mijn kinderen thuisonderwijs te geven.

Ik ben in goed gezelschap bij mij thuis. Bij mijn zoon John werd vroeg en vaak de diagnose ADHD gesteld. Hij heeft ook nog een paar andere initialen, maar het is de ADD die ervoor zorgt dat hij zijn schoenen aan de verkeerde voeten draagt en zijn vork in de prullenbak gooit terwijl hij probeert zijn servet in de vaatwasser te laden.

Hoewel mijn man als kind niet de diagnose ADHD kreeg, vertoonde hij al lange tijd duidelijk kenmerken van ADHD. Een paar jaar geleden ging hij naar een dokter om een knieblessure te onderzoeken en kwam thuis met een recept voor Ritalin. Kennelijk zag de dokter iets anders dan een gekwetste knie.

We hebben alle drie een tekort aan aandacht voor details, maar zonder hyperactiviteit is onze adhd niet altijd gemakkelijk te herkennen. Alleen onze hersenen zijn hyperactief en flitsen van het ene naar het andere terwijl we ons proberen te concentreren op de taak die voor ons ligt. Impulsiviteit en afleidbaarheid zijn de kenmerken van ADD, en daar is bij ons thuis veel van.

Ik vermoed dat ik niet de enige thuisonderwijsmoeder ben die dagelijks met ADHD worstelt. Elke moeder die thuisonderwijs geeft, is bekend met deze uitwisseling van anderen als ze horen dat we thuisonderwijs geven. "Oh, je moet zo georganiseerd zijn!" Het verdient inderdaad de voorkeur, is bewonderenswaardig en veel gemakkelijker om thuisonderwijs te geven vanuit een plaats waar orde en organisatie heerst. Maar chronische desorganisatie is het leven van iemand met ADHD. Degenen onder ons, ADD-moeders die thuisonderwijs volgen, horen vaak de stem van Scarletts moeder in onze oren mompelen: "Het past gewoon niet."

Ik heb de veroordelende stem leren herkennen die fluistert: ‘Mensen zoals jij zouden geen thuisonderwijs moeten geven.’ Het is dezelfde stem die zou proberen te zeggen: “Mensen zoals jij zouden niet moeten leven.” Het behoort toe aan de vijand wiens taak het is mij te ontmoedigen God te gehoorzamen en te vertrouwen.

Mijn worsteling met ADD is voortdurend en aanhoudend. Toch is de trouw van God om mijn kinderen ondanks mij te zegenen ook constant en voortdurend. Nu ze volwassen zijn, of bijna volwassen, zie ik dat het goed met ze is gegaan, ondanks mijn zwakheden en mislukkingen. Na helemaal thuisonderwijs te hebben gevolgd, studeerde mijn oudste, Claire, cum laude af en dient nu de Heer met Wycliffe Bijbelvertalers. Mijn zoon, John, met alle initialen, doet het zo goed op de community college dat hij is opgenomen in een nationale eervereniging. Dat is niet slecht voor iemand die zijn shirt soms nog achterstevoren aantrekt! En als mijn jongste, Bethany, dit voorjaar afstudeert van onze thuisschool, krijgt ze vijfentwintig uur studiepunten.
Als de blinde de blinde leidt en ze allebei in een greppel vallen, wat gebeurt er dan als een adhd-moeder haar adhd-kind thuisonderwijs geeft? Mijn theorie is dat ze uiteindelijk zullen komen waar ze heen willen, met enkele omwegen onderweg. Mijn drie geweldige kinderen steunen mijn theorie, waardoor ik ‘Mammie’ kan negeren en God kan omarmen. Ik dank Hem dat Hij nog steeds aan mij werkt en op de een of andere manier ga ik van glorie naar glorie, ADD en zo.