door Mathew McDill, april 2020

Gisteren had ik een afspraak met mijn oudste zoon. Het was onze wekelijkse geplande vergadering. 

Hij ging zitten en zei: "Heb je iets te zeggen?" Ik lachte omdat dit een vreemde manier was om het gesprek te beginnen. Ik nam aan dat hij het vroeg omdat hij geen specifieke onderwerpen op het gebied van onderwijs of het leven had om naar voren te brengen en we op weg waren naar een korte ontmoeting. Jongen had ik het mis! 

"Als je dat niet doet, heb ik iets waar ik met je over wil praten." 

Toen loste mijn zoon, die normaal gesproken een tekort aan woorden en persoonlijke interactie heeft, een aantal zeer zware onderwerpen op waar hij mee te maken had. Hij wordt geconfronteerd met een aantal ernstige interpersoonlijke, morele en wereldbeschouwelijke uitdagingen op het werk. Normale levensdingen. Dingen waar we uiteindelijk allemaal mee te maken krijgen. Ik ben zo blij dat hij ermee omgaat terwijl hij nog thuis is. Het belangrijkste is dat ik blij ben dat hij bereid is er met mij over te praten. Hij deelde de ruwe details. Hij deelde zijn gedachten en worstelingen. Hij stond open voor advies en leiding.

Ik ben ervan overtuigd dat als we deze geplande afspraak niet hadden gehad, dit gesprek misschien niet had plaatsgevonden. Veel van dit soort gesprekken komen naar voren in ongeplande gesprekken met mijn kinderen. Maar ik heb veel kinderen, dus persoonlijke, ongeplande gesprekken zijn zeldzaam. 

Ik heb er een prioriteit van gemaakt om gesloten deur, een-op-een gesprekken met mijn kinderen te hebben, vooral de oudere. Er een prioriteit van maken, betekent het op de kalender zetten. Er zijn tijden geweest dat ik wist dat ik deze privégesprekken met mijn kinderen nodig had, en ik besloot uit te kijken naar de mogelijkheden om mee te gaan. Sommigen deden het, maar niet genoeg. Niet genoeg. 

Dus nu heb ik geplande, wekelijkse, een-op-een-bijeenkomsten met elk van mijn tieners.

Misschien zou een geplande vergadering op dit moment niet zo goed vallen bij uw tiener. Hier is een geweldige manier om te beginnen: neem ze mee voor lunch, koffie of dessert. Wees voorbereid met vragen. Veel plezier. En luister. Stel meer vragen en blijf luisteren. Geef geen ongevraagd advies. Luisteren. Dit zal een solide start zijn voor het soort relatie dat je graag zou willen hebben. 

Als je vragen of tips hebt voor het opvoeden van tieners, laat ze dan achter in de reacties hieronder.

Matthew McDill en zijn vrouw, Dana, wonen in Clemmons, NC, met zes van hun negen kinderen. Matthew is al meer dan vijfentwintig jaar in de pastorale bediening en is nu de uitvoerend directeur van North Carolinians for Home Education. Hij behaalde zijn M.Div. en Ph.D. aan het Southeastern Baptist Theological Seminary en auteur van het boek Loving God: A Practical Handbook for Discipleship. Matthew houdt ervan om uit Gods Woord te onderwijzen, vooral over onderwerpen die te maken hebben met familierelaties, discipelschap, ouderschap en thuisonderwijs.

nl_NLNederlands