Les van de bomen: leren loslaten

door Jessica Frierson, oktober 2022

Terwijl oktober rondrent en de temperaturen dalen, is de wereld buiten mijn ramen veel kleurrijker geworden. Het is mijn favoriete tijd van het jaar. Niet alleen is het weer perfect (in ieder geval naar mijn mening) en het herfstgebladerte zo mooi, maar ik word altijd herinnerd aan een belangrijk concept terwijl ik kijk hoe de bomen zich voorbereiden om hun veelkleurige bladeren te laten vallen. Er is een tijd om los te laten. 

Alle bomen verliezen hun bladeren en geen van hen maakt zich zorgen.” — Donald Miller

We hebben de neiging om vast te houden aan dingen die losgelaten moeten worden. Een van de treurigste tv-programma's die ik heb gezien, is het realityprogramma, Hamsteraars. Deze show gaat over personen die te maken hebben met crises "variërend van gevangenisstraf tot financiële ondergang en verlies van eigendommen" vanwege hun onwil of onvermogen om dingen los te laten. Deskundigen werken met hen samen om hun hamsterverslaving op te lossen "in de hoop het evenwicht in hun leven terug te winnen", aldus de website van de show.

Onze huizen zijn misschien niet zo vol met opgestapelde dozen, papieren en afhaalcontainers dat de productieploeg van Hamsteraars komt onze kant op; misschien omdat de dingen die we oppotten onze gedachten, ons hart en onze motivaties overbevolken, waar ze niet zo zichtbaar zijn als de items die de hoeken van ons huis vullen. Angst, twijfels, onvervulde verwachtingen, onopgeloste conflicten, woede, bitterheid, schuldgevoelens, jaloezie, verdriet, haat: dit zijn de dingen die onze geest vervuilen. Ze verlammen ons tot het punt dat we zelf met crises te maken krijgen als we niet bereid zijn ze los te laten. 

We kunnen onszelf opsluiten in de gevangenissen van fouten uit het verleden terwijl we de sleutel in onze hand houden die ons zou bevrijden. Niet bereid zijn om anderen vrij te laten als ze ons onrecht hebben aangedaan, is een andere manier waarop we onszelf gevangen zetten. Spijt uit het verleden dient niet goed als ballast totdat we leren ze uit te laden. De opeenstapeling van attributen buiten het seizoen zal al snel leiden tot een leven dat uit balans is geraakt. Een gezonde gewoonte is om periodiek de balans op te maken van alle 'als maar' en 'ik wens' die zich in het achterhoofd van onze gedachten verbergen en God vragen om ons te helpen ze los te laten, zelfs als Hij ze uit onze gedachten moet wrikken. strakke vingers om het te doen.

Mijn zoon zit bij de Civil Air Patrol. Voordat ze op een zoek- en reddingsmissie gaan, krijgen ze een paklijst. Het is van cruciaal belang dat elk teamlid alles op de lijst meebrengt – en niets anders dan wat op de lijst staat. Door extra items toe te voegen, worden hun 24-uurspakketten te zwaar, waardoor het vermogen om de missie uit te voeren wordt verzwakt. Hoe vaak ondermijnen we onszelf door extra bagage mee te sjouwen die we al lang geleden hadden moeten loslaten? Deze dingen worden lasten die ons belasten en ons succes belemmeren. 

Hetzelfde principe geldt voor onze homeschools. Soms past het curriculum waar we een seizoen van hielden niet bij een ander. De coöp- of steungroep die vorig jaar zo'n aanmoediging en verrijking was, is dit jaar misschien niet de juiste plek voor ons. Misschien hebben we een afstudeerceremonie gepland voor onze aanstaande afgestudeerde in overeenstemming met wat hun broers en zussen hadden, om er vervolgens achter te komen dat ze er bang voor zijn om in het middelpunt van de belangstelling te staan. 

De wijze koning Salomo begreep de waarde van seizoenen in ons leven en schreef in het derde hoofdstuk van het boek Prediker:

Voor alles is er een seizoen,
Een tijd voor elk doel onder de hemel:
Een tijd om geboren te worden,
En een tijd om te sterven;
Een tijd om te planten,
En een tijd om te plukken wat geplant is;
Een tijd om op te bouwen,
Een tijd om af te breken,
Een tijd om te bewaren,
En een tijd om weg te gooien

Terwijl onze kinderen door de stadia van peutertijd, basisschool, middelbare school en middelbare school gaan, kan de verandering in onderwijsseizoenen net zo sterk variëren als de wintersneeuw varieert van de zomerse droogte. Terwijl ze door deze seizoenen gaan, moeten we bereid zijn om met hen mee te gaan, de uitrusting van het verleden neer te leggen om ongehinderd het nieuwe binnen te gaan.

Als de wind van verandering waait, bedenk dan... soms is wat dood lijkt gewoon voorbereiding
voor een nieuw seizoen.” — Jane Lee Logan

Vasthouden aan die dingen die bij een ander seizoen horen, zal ons ervan weerhouden te genieten van de volheid van waar we zijn. We hebben misschien ideeën over wat we wilden dat onze kinderen zouden doen of wat we dachten dat het ouderschap zou zijn. Ons leven is misschien in een andere richting gegaan dan we ooit hadden gedacht. We hebben de keuze om vast te houden aan het verlies van wat ooit was of om de frisheid van een nieuw seizoen in te gaan. Een fixatie op de glorie van vervlogen tijden zal ervoor zorgen dat we de schoonheid van nu om ons heen gaan missen.

“Zelfs als de bladeren vallen, zijn de knoppen van de oogst van volgend jaar al op hun plaats, wachtend om in de lente weer uit te barsten. . . Het gaat gewoon rustig verder.”
―Katherine May

Een van onze dochters kreeg onlangs een onverwachte en levensveranderende medische diagnose. Zelfs toen de dokter de woorden uitsprak, wist ik dat er verwachtingen in haar leven waren die nu losgelaten moesten worden. Wetende dat haar Schepper nog meer van haar houdt dan ik ooit kan, vertrouw ik erop dat God een andere deur voor haar opende om doorheen te lopen door de toestand toe te laten die de dokter ons beschreef. Ons geloof leert ons dat wat we kunnen zien als de dood van iets, in feite de overgang is naar groei en overvloedig leven. In Johannes 12:24-25 zet Jezus de toon voor het demonstreren van dit principe in Zijn eigen leven: “Zeer zeker zeg ik u, tenzij een tarwekorrel in de grond valt en sterft, blijft hij alleen; maar als het sterft, brengt het veel graan voort. Wie zijn leven liefheeft, zal het verliezen, en wie zijn leven in deze wereld haat, zal het behouden voor het eeuwige leven.”

"Iedereen die denkt dat gevallen bladeren dood zijn, heeft ze nog nooit zien dansen op een winderige dag." ― Shira Tamir

Soms bevinden we ons in het leven op een smalle richel met als enige pad naar voren dat we de relatieve veiligheid van de muur achter ons moeten loslaten. We moeten in geloof naar buiten treden en Gods hand grijpen terwijl Hij ons leidt op een pad dat zo in onzekerheid is gehuld dat we de weg voor ons niet kunnen zien. Dat pad kan in de eerste plaats het pad zijn dat ons naar thuisonderwijs leidt, of het kan een pad zijn dat ons oproept om erop door te gaan, zelfs als het pad steil en rotsachtig wordt.  

Een succesvolle reis op dat pad vereist dat we de dingen loslaten die ons belemmeren om te gedijen. Door ze los te laten, kunnen we volledig deelnemen aan de levendigheid van het leven om ons heen. Onze vertroebelde visie wordt helder als we ons alleen concentreren op wat relevant is: het pad dat voor ons ligt. Kostbare herinneringen van weleer veraangenamen de ervaring en geven ons energie voor de race die nog moet komen, maar alleen als ze naar hun juiste plek worden gedegradeerd. Hoop en dromen voor de toekomst brengen ons voort, maar nogmaals, ze moeten in bedwang worden gehouden. Het contrast tussen gewoon voorbijgaan aan dit seizoen terwijl je wacht op het volgende en volledig worden ondergedompeld in het seizoen van het leven waarin we ons momenteel bevinden, is het verschil tussen kijken naar deze foto's van prachtige bladeren en een wandeling maken over een bergpad met het gefladder van vallende bladeren die zachtjes tegen je schouders stoten en de koele herfstbries die in je oor fluistert. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik wil de volledige ervaring, welke uitdagingen en hartzeer het ook met zich meebrengt. Dus, net als die bomen die hun zomergarderobe laten vallen, leer ik los te laten.

Jessica Frierson is afgestudeerd aan de thuisschool en geeft haar tien kinderen sinds 2000 thuisonderwijs. Ze fungeert als secretaresse voor NCHE, schrijft voor BROEIKAS, en is de hoofdblogger voor de NCHE-blog.

Bovenste foto tegoed: Sandra Cloer. Andere foto's: Jessica Frierson