De enige zin die het schuldgevoel van de moeder verlicht

Je hebt je kinderen nooit Latijn geleerd. Hoe zullen ze ooit een fatsoenlijke SAT-score halen zonder Latijn ?!

Je liet de kleine Mary stoppen met piano spelen. Had je haar maar aangemoedigd om te blijven oefenen.

Sam is oud genoeg om te rijden, maar hij kan nog steeds geen enkele boom in de tuin identificeren. Nou... misschien kan hij een pijnboom identificeren, maar vraag hem niet of het een loblolly of een longleaf is! Je man had gelijk: je had bij de verkenners moeten gaan.

Moederschuld: het is echt - en moeders zijn niet de enigen die het dragen. Van nooit helemaal rondkomen tot het onderwijzen van elementaire automechanica tot het vergeten de zachte kunst van het openen van deuren te leren, veel vaders dragen ook schuldgevoelens.

Ben je klaar om dat moedergevoel vaarwel te kussen? Hier is de enige zin die je nodig hebt om het los te laten.

"Ik doe wat ik kan, en dat is genoeg."

Er zullen gaten in het onderwijs zijn, ongeacht waar onze kinderen naar school gaan, ongeacht wie hun leraren zijn, en ongeacht welke curricula je gebruikt (of vermijdt!) Door schuldgevoelens los te laten over alle dingen die we zou kunnen bezig zijn, wat bijna altijd heel goede dingen zijn, zijn we vrij om vandaag van de tijd met onze kinderen te genieten - en dat is het beste van alles.