Leren mijn kinderen echt iets?

Wat is het nut van een goede opleiding als uw kinderen zich het meeste niet lijken te herinneren?

Zeg me dat ik niet de enige ben.

Je besteedt uren aan het maken van de ultieme boekenlijst.

Je neemt hands-on-projecten op.

Je maakt leren eigenlijk geweldig en leuk.

En een paar jaar (of misschien zelfs maanden of – erger nog – weken) later lijken uw kinderen zich er niets van te herinneren.

Het is verleidelijk om een beetje chagrijnig te worden over de waargenomen verspilling van tijd en moeite.

Ik heb de laatste tijd veel aan dit fenomeen gedacht bij het plannen van boekenlijsten en het stellen van cursusdoelen voor mijn middelbare scholieren.

Ik ben een homeschooler van de tweede generatie in North Carolina, en ik denk dat dit perspectief me een uniek inzicht geeft. Zie je, mijn ouders hebben me een geweldige opleiding gegeven. Het was rijk aan taal en geweldige boeken en originele bronnen en filosofie en discussie en praktijkgerichte praktijk en plezier en avonturen... en had ik de honderden boeken al genoemd? Maar er zijn zoveel details die ik me niet kan herinneren (wat was precies het belangrijkste punt van Adam Smith in Rijkdom van landen? en welke grondwetswijziging zegt wat?)!

Dus was al dat onderwijs een verspilling als ik me de details niet kan herinneren? Was al dat lezen zonde als ik me niet eens alle hoofdpunten kan herinneren, laat staan de details? Als onderwijs slechts het vergaren van kennis is, betekent mijn vergeetachtigheid in de loop van decennia dan dat mijn onderwijs is mislukt?

Wat heeft het voor zin om echt, goed en mooi onderwijs te bieden als onze kinderen het meeste misschien niet eens kunnen onthouden?

Je zou een soortgelijke vraag kunnen stellen over preken. Hoeveel van ons kunnen zich details (of zelfs de kernpunten) herinneren van preken van 6 maanden of 5 jaar geleden? Volgt hieruit dat ze tijdverspilling zijn? Nee! Want de genade van God is aan het werk om onze harten elke week te transformeren door die eenvoudige woorden. We kunnen misschien niet opsommen of meten wat we in het verleden hebben gehoord, maar we zien de resultaten in wie we nu zijn.

Zo is het ook met het onderwijs dat we ontvangen en geven.

Tegenwoordig kan ik misschien niet met u discussiëren over de finesses van Augustinus Stad van God, van Aristoteles Over retoriek, of die van Schaeffer De God die er is, maar die werken en andere maakten deel uit van het ongelooflijke proces dat God genadig gebruikte om de mens te vormen die ik nu ben.

Ik weet nu niet (en herkende zelfs in het verleden zeker niet volledig) elke slag van de beitel, elke veeg van het schuurpapier over mijn karakter. Maar die miljoenen woorden vormden en voedden de manier waarop ik denk en waar ik van hou. De ervaring om uitgedaagd te worden door de dingen die ik heb geleerd, gaf me een passie om te blijven leren en vragen te stellen en te groeien die vandaag de dag nog steeds bestaat.

Dit geeft me grote hoop en hernieuwd enthousiasme terwijl ik de opvoeding van mijn eigen kinderen leid. Mijn doel is niet dat ze lijsten met feiten voor onbepaalde tijd onthouden. Het is niet aan hen om begrijpend lezen te halen. Ik hoef niet te wanhopen als mijn kinderen zich de coole projecten die we 5 jaar geleden tijdens de geschiedenislessen hebben gedaan niet meer herinneren.

We kunnen vertrouwen op het proces. We kunnen erop vertrouwen dat God aan het werk is. We kunnen erop vertrouwen dat de "kleine waterdruppels, kleine zandkorrels" onze kinderen vormen. Ze leren niet wat ze moeten denken, maar hoe ze moeten denken.

Onderwijs is bekering. Goed onderwijs leidt tot nederigheid en doxologie. Onderwijs mag nooit worden gereduceerd tot het louter vullen van onze geest met informatie.

Dus laten we epische boekenlijsten blijven maken voor onze familie die voorlezen en alleen lezen. Laten we diepe gesprekken blijven voeren naast willekeurige discussies over de kleine dingen die deel uitmaken van het dagelijks leven. Laten we de Bijbel blijven lezen en mooie woorden uit het hoofd leren en God aanbidden en samen met ons gezin bidden.

En we kunnen stil blijven staan en kijken naar het prachtige werk dat God in ons allemaal blijft doen, voor Zijn glorie en ons welzijn.

Amy Sloan is een tweede generatie homeschooler door genade alleen voor vijf kinderen van 5 tot 15 jaar. De avonturen van de familie Sloan in Holly Springs, NC. Volg @HumilityandDoxology op Instagram, Facebook, YouTube en op Nederigheid en Doxology.com