Chocoladeschilfers zijn in het koekjesdeeg van de cultuur

Tegenwoordig verandert Amerika niet van christelijk naar seculier, maar van seculier naar heidens. Dit is de cultuur waarin wij nu leven. Dus wat moeten wij als christenen doen? Hoe kunnen we zo leven dat we transformeren de wereld in plaats van simpelweg conformeren eraan?

We beginnen met het begrijpen van onze geschiedenis. In de eerste tot en met de derde eeuw kende de vroege kerk geen individuele vrijheid, en de Romeinen waren zeker geen bastions van gezinswaarden. Toch hebben trouwe gelovigen in driehonderd jaar de hele Romeinse wereld op zijn kop gezet – en ze hadden niet eens Facebook, Instagram, megakerkgebouwen, boekdeals of mobiele telefoons! Dat was het niet Wat zij deed Maar WHO zij waren Dat bracht de wereld naar Jezus en bracht een tijdperk van vrijheid voort waar we vandaag de dag van genieten.

Uiteindelijk is het niet alleen wat we zeggen, maar ook de manier waarop we leven die voor transformatie in deze cultuur zal zorgen. Christenen in de vroege kerk werden volgelingen van ‘de Weg’ genoemd. Het was de manier waarop ze hun dagelijks leven leidden, wat hen onderscheidde van alle anderen. Het waren geen conferenties of concerten, maar een gemeenschap van gelovigen die in een manier dat de mensen letterlijk versteld deed staan en bij hen een honger naar de Heiland creëerde.

Christenen in de eerste eeuw omarmden volledig de Schrift die beval: “Kom eruit en scheid u af, zegt de Heer. Raak niets onreins aan, en ik zal je ontvangen.’ (2 Korintiërs 6:16-17) Hoewel gelovigen leefden in een heidense cultuur waren ze niet van de cultuur. Ze weigerden deel te nemen aan welke vorm van onrechtvaardigheid dan ook, inclusief keizeraanbidding, seksuele perversie, het offeren van kinderen, enz. Ze bleven duidelijk afgescheiden van de wereld.

We hebben deze scheiding voor gelovigen beschreven als chocoladestukjes in het koekjesdeeg van de cultuur: we mengen ons erin, maar we gaan er niet in op. We behouden onze onderscheidende vorm, zelfs als het vuur hoger wordt gezet. Als je chocoladekoekdeeg maakt, begin je met boter, bloem, suiker, zout, vanille, enz., en meng je ze met elkaar. Als je stopt en een lepel van de batch neemt, kun je niet onderscheiden welk ingrediënt dat is, omdat het allemaal gewoon naar koekjesdeeg smaakt. Maar als je de chocoladestukjes erdoor mengt en een hap neemt, weet je precies wanneer je in een van die stukjes heerlijkheid hebt gebeten! Zie je, chocoladestukjes mengen binnen, maar dat doen ze niet mengen in. Ze verliezen nooit hun aparte vorm. Je weet altijd wanneer je in een chocoladestukje hebt gebeten, zelfs nadat het uit de oven komt.

Christenen in de vroege kerk leefden zo. Ze weigerden de wereld in hun geest en hart toe te laten, waardoor anderen zich tot hen aangetrokken voelden. Zij getransformeerd de wereld – dat deden ze niet conformeren ernaar. (Romeinen 12:2)

Tegenwoordig is het van vitaal belang voor christenen om Jezus volledig te dienen en weer afgescheiden te zijn van de wereld. Daar moeten een duidelijk verschil zijn tussen trouwe transformatoren en vruchteloze conformeerders. Proberen de wereld aan te trekken door te zijn leuk vinden de wereld is het tegenovergestelde van onze erfenis als gelovigen. Als we onze natie vandaag willen transformeren, moeten we dat doen inmengen aan de partij cultuur, maar nooit inmengen. Onze broeders en zusters uit de vroege kerk hebben hun deel gedaan – nu is het tijd voor ons om het onze te doen.

‘Maar jullie zijn een uitverkoren volk, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, Gods bijzondere bezit, opdat jullie de lof mogen verkondigen van Hem die jullie uit de duisternis heeft geroepen naar zijn wonderbaarlijke licht.’ (1 Petrus 2:9)